جنايت چهارم بهمن بى کيفر نخواهد ماند

روز شنبه ٤ بهمن ماه ١٣٨٢، استثمارگران و رژيمشان نيروهاى مسلح و جنايتکار خود را عليه کارگران اخراج شده ذوب مس خاتون آباد، خانواده و مدافعين آنها بکار گرفتند، ٧ تن از آن معترضان عزيز را کشتند و صدها نفرشان را زخمى کردند. اين ددمنشى در پرونده رژيم که فقط در زندانهايش بيش از صد هزار را اعدام کرده ميبايست لکه سياه کوچکى جلوه کند. اما چنين نشده است. خاتمى هيئت ميفرستد. شوراى اسلامى قصد شکايت بردن به "آى ال او" ميکند و جنايتکاران هر يک ديگرى را بعنوان مسبب متهم و معرفى ميکنند. کل سردمداران رژيم بدست و پا افتاده اند تا بطريقى از خانواده جانباختگان و بقيه کارگران و خانواده هايشان دلجويى کنند. چرا چنين است؟ رژيم که کليد بهشت در گردن دهها هزار از نوجوانان ما انداخت و آنها را روى ميادين مين فرستاد و ککش هم نگزيد؛ چرا از کشته شدن چند کارگر معترض به لرزه افتاده است. آيا به اين خاطر است که انتخابات مجلس در راه است؟ آيا ميترسد روابط ديپلماتيکش لطمه ببيند؟ اينها فاکتورهايى هستند البته موثر، اما عوامل اصلى نيستند. دليل اصلى اينست که اين رژيم جنايت و کشتار اينبار دستش به خون چند عضو يک طبقه جهانى و اندامان توليد کنندگان آغشته گشته است. ما کارگران خود ميدانيم که بى تشکل مانده و کار موقت و فقر صفوفمان را به شدت ضعيف کرده است. اگر در اين حالت پراکندگى دشمن طبقاتى را چنين دچار هراس ميکنيم اگر در تشکلهاى طبقاتى خود همبسته شويم و مبارزه مان را به پيش ببريم اين هراس را به لرزه مرگ تبديل خواهيم کرد. ما ضمن محکوم کردن اين جنايت سهمگين خواستار سزا دادن عاملان مستقيم اين سبعيت هستيم. ما مناسب مى دانيم که جامعه اين چهارم بهمن را بعنوان روزى سياه به خاطر سپرده و در اين روز ياد همه جانباختگان کارگرى را گرامى بدارد.

انجمن کارگرى جمال چراغ ويسى

٨ بهمن ١٣٨٢، ٢٨ ژانويه ٢٠٠٤