آیا کردستان بپا خواهد خاست؟

مثل روز روشن بود که کشتن 5 زندانی سیاسی، فرزاد کمانگر، علی حیدریان، فرهاد وکیلی، شیرین علم هولی و مهدی اسلامیان در روز یکشنبه 19 اردیبهشت نه تنها جنبش مردمی علیه رژیم اسلامی را مرعوب نمی کند بلکه آتش خشم عمومی علیه رژیم اسلامی را شعله ور تر می سازد. کودتاچیان و پاسداران حاکم اسیر تبلیغات دروغین خود مبنی بر پایان یافتن اعتراضات مردم شده اند. سران رژیم اسلامی تصمیم گیری خود در قبال جنبش اعتراضی مردم را بر مبانی تبلیغ "جنبش شکست خورده است" قرار داده اند در صورتیکه این تبلیغات قرار بود به جلادان و شکنجه گرانشان القا کند که به جنایاتشان ادامه دهند چون بدون عقوبت است.

از آغاز اعتراضات توده ای علیه رژیم اسلامی، مناطق کردستان در زمره آرام ترین مناطق ایران بوده که طبعا تحت تاثیر مواضع و تحلیلهای نادرست سازمانها و احزاب فعال در کردستان بوده است. در چنین شرایطی روز کارگر امسال، یازده اردیبهشت، به این جدایی پایان داد و شهرهای کردستان در چهارچوب فراخوان سراسری کارگران به جنبش اعتراضی پیوستند. با اعتراضات وسیع و سراسری در داخل و خارج کشور به اعدامهای دو روز پیش که کاملا خود انگیخته و ناشی از غلیان خشم مردم بود، اعتراضات و جنبش مردم کردستان قطعا در جنبش سراسری فعلی علیه رژیم اسلامی ادغام خواهد شد. در انقلاب بهمن، پس از روی کار آمدن ارتجاع اسلامی، کردستان به حق برای بیش از یک دهه "سنگر انقلاب" لقب گرفته بود و از مهمترین مراکز اعتراضی علیه رژیم اسلامی بود. در هم تنیدن این جنبش در جنبش سراسری فعلی علیه رژیم اسلامی یک تحول بزرگ و مثبت در اوضاع سیاسی ایران خواهد بود و جناح چپ، یعنی همان "ساختار شکنان" را در اعتراضات فعلی شدیدا قدرتمند خواهد کرد که بیشترین منفعت را برای طبقه کارگر و جنبش کارگری دارد.

ما از هر ابتکار سیاسی که پیوند جنبش کردستان با جنبش توده ای جاری علیه دیکتاتوری را تقویت کند پشتیبانی می کنیم و در همین راستا فراخوان به اعتصاب عمومی در روز 5 شنبه 23 اردیبهشت و یا نظیر آن را مستقل از اینکه از جانب کدام احزاب و سازمانهای فعال در کردستان صورت گرفته باشد اقدامی مثبت می دانیم، و به سهم خود کارگران کردستان را به مشارکت در تحرکهای اعتراضی در کردستان تشویق می کنیم.

کمیته اجرایی اتحاد سوسیالیستی کارگری

21 اردیبهشت 1389

http://wsu-iran.org/

wsu@home.se