نمی خواهم کسی به ما ترحم کند

انجمن: از وقتی که حکم 5 سال زندان و 3 سال تبعید همسرتان محمود صالحی از طرف دادگاه به شما و یا وکلای شما ابلاغ شد، وضع روحی شما و خانواده تان چگونه است؟

نجیبه: با سلام به حضور شما و دست اندرکاران انجمن، باید بگویم که این اولین بار یا آخرین بار نیست که همسرم با چنین وضعی روبرو میشود. من از زمانیکه با او ازدواج کردم همیشه در معرض خطر و تهدید مسئولان اداره اطلاعات بوده ایم و تلفن های ما مرتب شنود می شود. یعنی حتی یک روز هم با خیال آسوده صبح را غروب نکرده ایم. این تنها همسرم نیست که تاکنون محکوم به زندان شده فعالان کارگری دیگر هم زندان رفته اند. کلا فعالان کارگری ایران در این خطر هستند که به زندان محکوم بشوند. چون با ابلاغ این حکم ناعادلانه مردم دسته دسته به خانه ما و یا به گونه های متفاوت با ما همدردی کردند به شکلی که اصلأ ما احساس ناراحتی نکردیم. و ابلاغ چنین احکام ناعادلانه برای فعالان کارگری چیزی نیست جز روشن شدن بی قانونی در حق کارگران ایران برای همه دنیا. من هم با بچه هایم در کشوری زندگی می کنیم که نفس کشیدن هم جرم است و آن را با گوشت و استخوان لمس کرده ایم.

انجمن: ارزیابی شما در رابطه با حکم چیست؟

نجیبه: من توضیح دادم که در کشور ما نفس کشیدن جرم است و من کاملأ می دانم همسرم برای چه چیزی مبارزه می کند. همسرم برای رهایی طبقه کارگر مبارزه میکند که آن هم شامل من و بچه هایم میشود. با توجه به این نکات نظام سرمایه داری هیچ وقت نمی آید که دودستی خواسته های طبقه کارگر را به آنان تقدیم کند. دولت های محافظ سرمایه داران با دستگاه های سرکوبی که در خدمت دارند هر روز به بهانه های واهی (مثل احکام صادره برای کارگران سقز) کارگران را سرکوب میکند. البته صحبت من به این معنا نیست که دست روی دست بزاریم و به این احکام اعتراض نکنیم. ما تمام توان خود و دلسوزان طبقه کارگررا به اعتراضات علیه این احکام دعوت میکنیم. چون کارگران سقزدر واقع هیچ گونه جرمی مرتکب نشدند و این احکام غیر انسانی است و از پیش تعیین شده می باشد.

انجمن: با توجه به فشارهای زیادی که روی رهبران کارگری هست و در شرایطی که منطق و قانون حکم نمی کند، فکر می کنید عاقلانه است که محمود این فعالیتها را میکند؟

نجیبه :عزیزان، من نه رو به محمود حرف میزنم و نه فردی به جنبش کارگری می نگرم، بلکه رو به کلیه رهبران کارگری حرف می زنم. بلی کاملأ منطقی و عاقلانه است که رهبران کارگری شجاعانه و فداکارانه برای رسیدن به اهدافی که دارند و خواست 95 درصد افراد جامعه است فعالیت کنند. اکر در سال 1368 جمال چراغ ویسی بخاطر سخنرانی در روز جهانی کارگر اعدام می شود. امروز با فعالیت و پشتکار فعالان کارگری این اعدام به 5 سال زندان تقلیل یافته. پس به این نتیجه می رسیم هر زمان فعالان کارگری و کارگران اعتراضات خود را افزایش دهند به همان اندازه سرمایه داران ترسو عقب نشینی میکنند.

انجمن: برابر شنیده ها می گویند تجمع غیر قانونی شده و امنیت مردم به خطر افتاده؟

نجیبه: اولأ تجمعی برگزار نشده. دومأ اگر کارگران امنیت مردم را به خطر انداختند باید خود مردم شاکی باشند نه کسی که اصلأ از قانون هیچ چیزی بلد نیست، اینها فقط میخواهند به حقوق دیگران تعرض کنند. اگراین اشخاص به امنیت مردم احترام میگذارند چرا یک عده مامور مثل مغولان به منزل من حمله کردند؟ منزل من که پارک کودک نبود تا بیایند جلو اشخاصی را بگیرند که به امنیت جامعه لطمه میزنند؟ اگر در کشور ما قانون حاکم بود باید حمله کنندگان به صفوف کارگران محاکمه می شدند نه کارگران! چون در قانون اساسی اصل بیست و هفتم آمده " تشکیل اجتماعات و راه پیمایی ها، بدون حمل سلاح، به شرط آنکه مخل مبانی اسلام نباشد آزاد است." حال مردم باید از کلیه حمله کنندگان به صفوف کارگران سقز سئوال کنند که در کجا و چه کسی شعار براندازی و یا شعاری دادند تا مخل مبانی اسلام باشد؟ آیا آن روز که فردی بنام علا کرمی که یکی از ماموران آگاهی است به من و پدر محمود که 110 سال سن دارد حمله کرد و ما را تهدید به کشتن کرد. چه کسی باید جواب آن را بدهد، آگر در کشور ما قانون حاکم بود باید این مامور را محاکمه می کردند، مگر این اشخاص امنیت منزل من را به خطر نیانداختند که حال حرف از امنیت مردم می زنند! به راستی تعجب آور است کسانی که خود مخل امنیت مردم هستند، سخن از امنیت می گویند. این قضاوت را باید به همه پرسی بگذاریم.

انجمن: حالا این فریاد اعتراض آمیز شما علیه این احکام چطوری خواهد بود؟ به چه شکلی میخواهید علیه این حکم ناعادلانه بایستید؟

نجیبه: ما به هر شکلی که خود تشخیص دهیم در برابر این احکام ناعادلانه صدای اعتراض خود را بلند و به گوش تمام جهان می رسانیم تا مردم جهان از این حکم ناعادلانه با خبر شوند و این مشخص است که ما باید از طریق رسانه ها، کمپین ها، تجمع ها، مصاحبه ها و تشکیل کمیته های حمایت ازحقوق دستگیرشدگان اول ماه مه این امرمهم را به انجام برسانیم.

انجمن: به نظر شما مردم در داخل برای تقویت کمپین ها چکار کنند؟

نجیبه: خوب طبیعی است هدف از گذاشتن کمپین لغو کلیه اتهامات وارده به کارگران دستگیر شده اول ماه مه 1383 می باشد و مردم و کارگران باید فعالانه در این کمپین ها شرکت کنند، شرکت هرچه وسیعتر مردم یعنی تغییرتوازن قوا به نفع کارگران ایران.

انجمن: در خارج چه؟

نجیبه: در خارج مردم برای اعتراض آزاد تر هستند و می توانند در جلو مراکز دولت ایران تجمع کنند و خواستار لغو کلیه اتهامات وارده به کارگران شوند. عزیزان صرفأ نوشتن نامه و جمع کردن امضاء کافی نیست فعالان و کلیه مراکز کارگری باید عملأ وارد کارزار شوند. این بستگی به فعالان جنبش کارگری در خارج دارد که این فعالیت ها چگونه و چطور سازماندهی شود.

انجمن: آخرین سئوال، وقتی محمود به زندان برود منبع درآمد شما چیست؟

نجیبه: خانواده ما 5 نفر هستیم و این طبیعی است که ما در زمان محمود هم زندگی را به سختی میگذرانیم. در منطقه ما نان آور خانواده مرد است با این وجود ما نان آور خانواده را از دست می دهیم و این طبیعی است که زندگی خیلی سختی را در پیش خواهیم داشت 5 سال زندان و 3 سال تبعید زمان کمی نیست تازه اگر به محکومیتش اضافه نشود. ولی با این حال هم نمی خواهم کسی به ما ترحم کند و من خودم عملأ وارد بازار کار خواهم شد و خانواده را با یک نفر زندانی تامین میکنم.

انجمن: منظور شما از ترحم چیست؟

نجیبه: بعد از اعلام حکم از طرف دادگاه انقلاب اسلامی شهر سقز به وکلای کارگران دستگیر شده سقز و بازتاب آن در رسانه های خارج از ایران و موضع سریع کنفدراسیون اتحادیه های آزاد کارگری جهان اکثر مردم از این حکم ناعادلانه خبردار شدند. به این دلیل مردم برای ابراز تاسف به ما سرزدند.این سرزدنها معمولآ به بحث کشیده می شد و کسانی اظهار می دارند که "محمود زن و بچه دارد نباید دنبال این کارها برود، کسی برای شما کاری نمی کنند، فردا همان اشخاص که امروز محمود خود را برای آنان فدا می کند از شما هیچ سراغی نمیگیرند وغیره "... من به آن اشخاص می گویم که ما هیچ گونه احتیاجی به شما ها نداریم.

انجمن: سئوالات ما تمام شد. اگر شما حرف یا پیامی دیگری دارید بفرمائید؟

نجیبه: من از شما تشکر میکنم و آرزو دارم در راه مبارزه طبقاتی پیروز باشید در پایان باید بگویم که در جامعه ما زندگی خیلی سخت و طاقت فرسا است بی حقوقی، اخراج، ندادن حقوق ماه های کارکرد کارگران از طرف کارفرما، حمله به کارگران، تهدید، بی حرمتی از طرف مسئولان، فقر، بیکاری و ده ها موارد دیگر مصائب کمی نیست. با این وجود من از کلیه سازمانهای حقوق بشر، اتحادیه های آزاد کارگری، فعالان کارگری و انسان های آزادی خواه در سراسر جهان میخواهم تا ما را در این شرایط همراهی کنند. همراهی هرچه وسیع تر شما در این راه عقب نشینی سرمایه داران و دولت حامی آنان را به دنبال دارد.

پیروز باشید