رفتن سیدعلی فورترین خواست مردم

28 بهمن 1389

در 25 بهمن، موج دوم جنبش مردم ایران آغاز شد، یک گام اساسی به جلو گذاشت و از ولی فقیه و شخص سدعلی عبور کرد. خواست فوری جنبش ضد دیکتاتوری مردم ایران رفتن سدعلی است. تعیین این هدف فوری، جنبش مردم ایران را به استراتژی نیروهای انقلابی و سوسیالیست نزدیک کرد و از تمام نیروهای اصلاح طلب و لیبرال هم از نظر راهکار و هم از نظر اهداف دور ساخت. اصلاح طلبان و لیبرالها برای همراه شدن با جنبش مردم ناگزیرند خواستها و استراتژیهای خود را تغییر دهند.

لیبرالها و اصلاح طلبان سالها علیه انقلاب فعالیت کردند. کوشیدند آنرا با خشونت یکسان جلوه دهند. از پایان دوران استراتژیهای سیاسی متکی بر توده مردم سخن گفتند. از نزاکت و شیکی مبارزه غیر انقلابی و انتخاباتی مشعوف بودند و جهان را به کام خود می دانستند. توسل به انتخابات در رژیم جمهوری اسلامی و 200 سال زندگی در زیر سیطره ارتجاع اسلامی را به انقلاب و مبارزه انقلابی ترجیح دادند. در 25 بهمن جنبش اعتراضی مردم ایران تمام رشته های لیبرالها و اصلاح طلبان را پنبه کرد و راه انقلاب و استراتژی انقلابی را برگزیدند. رفتن سیدعلی بعنوان فوری ترین خواست جنبش می تواند مبارزات مردم و جنبشهای اجتماعی و طبقاتی نظیر کارگری و دانشجویی و زنان را عملا در یک راستا قرار دهد حتی اگر بدون ارتباط و به موازات هم باشند؛ همسویی دو فاکتو این سه جنبش از این ظرفیت برخوردارند که به مبارزات پراکنده در اقصی نقاط کشور دامن بزند و فضایی برای خلاقیت و ابتکار عملهای محلی خلق کند. وسعت یافتن تعدد آکسیونهای مبارزاتی و با فراخوانها و ابتکارات گوناگون محلی تا مدتها به جنبش کارگری فرصت می دهد با اعتصابات خود وارد میدان شود و ضعف فقدان یک رهبری کارگری و متشکل را جبران کند.

لیبرالها و اصلاح طلبان دولتی از سال 88 کوشیدند با اتکا به جنبش اعتراضی مردم که ریشه در بحران عمیق اقتصادی، بحران حکومتی و بیش از سه دهه استبداد و حاکمیت ارتجاع اسلامی داشت، سیدعلی را قانع کنند که رفتارش را عوض کند و اجازه دهد تا آنها هم حق تنفس سیاسی داشته باشند. حتی بعضی که آگاهانه پنداشتند سیدعلی در محاصره اطرافیانش هست ایثار گرانه و یک تنه اقدام به شکستن حصر وی کردند و برایش نامه نوشتند. خاتمی بعنوان راه حل بحران موجود ماه قبل خواهان انتخاباتی شد که هم پیمانهایش حق کاندیداتوری داشته باشند و آرایشان هم شمرده شود. یعنی تکرار خواست لیبرالها و اصلاح طلبان دولتی در اعتراض به تقلب در انتخابات ریاست جمهوری.

مردم در تظاهرات 25 بهمن با اتکا به تجربیات اعتراضات میلیونی خود در سال 88 و با مشاهده نتایج موفق اعتراضات مردم در مصر و تونس که قادر شدند در مدتی کوتاه (کمتر از زمان لازم برای چاپ عکس کاندیداهای یک انتخابات) دیکتاتورها را براندازند، خواست فوری جنبش را نه برگزاری انتخابات بلکه رفتن سیدعلی اعلام کردند. خواست رفتن سدعلی در مبارزات سال 88 که بعنوان یکی از شعارهای مردم مطرح بود در تظاهرات 25 بهمن به اصلی ترین خواست مردم تبدیل شد. با تظاهرات 25 بهمن حداقل شرط همراهی با جنبش مردم علیه دیکتاتوری، خواست رفتن سیدعلی است. حتی طرح مطالبه انتخابات مورد نظر لیبرالها و اصلاح طلبان دولتی نیز تنها می تواند منوط به رفتن سیدعلی گردد.