درباره شعارها

در این دوران که جامعه ملتهب است و چند ماهی است که مردم از هر موقعیتی استفاده کردند تا در خیابان ها تظاهرات ضد دولتی براه بیندازند، شعارهای بسیاری مطرح شد. تا حدود زیادی هر جنبش مردمی که به صحنه عملی مبارزه امده است را از روی شعارهایی که می دهند می توان ارزیابی نمود. شعارها بیان مطالبات و ذهنیت مردم در هر مقطع تاریخی هستند.
به این دلیل که جنبش مردم هم تحت تاثیر اصلاح طلبان است و هم جنبشی خودبخودی است، شعار ها نیز تابعی از هر دو واقعیت است. از یکسو شعارهایی به نفع موسوی و یا با رنگ و لعاب مذهبی داده می شد و از سوی دیگر شعارهایی که با ابتکار مردم داده می شد و عموما رادیکال و ضد دیکتاتوری و ضد حکومتی بودند. به موازات هر تغییر و تحولی در جنبش شعارها نیز تغییر می یافت. ابتدا شعارها بیشتر در خصوص تقلب انتخاباتی و در راستای دفاع از اصلاح طلبان بود، اما به سرعت و همانطور که انتظار می رفت ، رنگ و بوی شعار ها تغییر کرد و وزن شعار های ضد دولتی و آزادیخواهانه مردمی به نسبت شعار هایی به نفع اصلاح طلبان بیشتر شد و در واقع شعار های انقلابی افزایش چشمگیری یافت.
بخشی از مردم نیز شعار های خود را بر درودیوار می نویسند و بدین شکل هم مبارزه خود را تداوم می بخشند و هم راهی برای بیان نظرات خود را می یایند. طبیعی است که در شرایطی که جنبش توده ای یا کارگری برآمد می نماید، شعارهای خیابانی و یا شعار نویسی افزایش می یابد و تاثیر آن نیز بسیار مستقیم و سریع بر دیگران ظاهر می شود و همه در مورد آن شعارها قضاوت می کنند. در این روزگار حتی شعارها بر روی اسکناس ها نیز دیده می شود و یا بسیاری از طریق اینترنت به گوش دیگران می رسد.
در چنین اوضاع و احوالی و با گذشت چند ماه از مبارزات وسیع مردم، ضروری است که جنبش کارگری نیز که در جنبش موجود منافع دارد و باید هر چه بیشتر با طرح مطالبات خود ابراز وجود نماید تا در آینده رهبری این جنبش را در دست گیرد، شعارهای خود را بطور وسیعی طرح کند. کارگران پیشرو می توانند هم با طرح مطالبات اقتصادی در کنار مطالبات ضد حکومتی جنبش را عمق ببخشند و هم با طرح شعارهای کارگرمحور جنبش را تحت تاثیر قرار دهند. ما نیز می توانیم بر درودیوار کارخانه و شهر و یا روی اسکناس ها شعار های کارگری بنویسیم؛ نباید جای ما در جنبش موجود خالی باشد؛ در این صورت گرایشات لیبرالی و غیر کارگری پیشروی خواهند کرد و دست بالا خواهند یافت؛ در چنین موقعیتی نباید نقش شعار های مطرح شده را دست کم گرفت، بطور مثال ما می توانیم شعارهای زیر را در تظاهرات های خیابانی ببریم:

از فقر و از گرانی مردم به تنگ آمدند
کارگر،معلم اعتصاب اعتصاب
یارانه را دزدیدن، عیدی تورم میدن
و یا می توانیم بر روی دیوارهای شهر و یا کارخانه ها شعارهایی بیشتری نوشت. که از جمله آنها می توان شعارهای زیر باشند:
زنده باد سوسیالیسم
تشکل کارگری حق مسلم ماست
زنده باد جنبش کارگری زنده باد جنبش مردمی
نان مسکن آزادی
کار مسکن آزادی
سرمایه از روز ازل نبوده، سرمایه دارحق ما رو ربوده
اعتصاب حق مسلم ماست

و بسیاری مطالبات دیگرکارگری که می توانند در جنبش به شکل وسیعی طرح و تبلیغ شوند. این کار نقش جنبش کارگری در جنبش موجود را تقویت می کند و زمینه بیشتری برای دخالتگری ایجاد می نماید. همانطور که طی چند ماه گذشته شعارها و رویکرد جنبش مردمی تغییرات قابل توجهی کرد، حال که در آستانه اجرایی شدن هدفمند کردن یارانه ها ، تعیین حد اقل دستمزد کارگران برای سال جدید، افزایش بیکاری، عمیقتر شدن رکود اقتصادی و بحرانی تر شدن وضعیت تعداد بیشتری از کارخانه ها قرار داریم، می توانیم آلتر ناتیو کارگری را بیشتر مطرح نماییم؛ یکی از راههای آن طرح شعار های کارگر محور در سطح قابل توجه است. نباید فعالیت در این زمینه را دست کم گرفت تغییر شرایط تغییر رویکردهای ما را می طلبد و ضروری است متناسب با شرایط از شیوه های تبلیغ توده ای استفاده کنیم.