هر سال وضعیت اقتصادی ما کارگران و مردم از سال قبل بدتر می شود و تورم بی پایان گلوی ما را می فشارد.هیچ تناسبی بین رشد قیمت ها و افزایش دستمزدها وجود ندارد. هر روز سفره ما کوچکتر و کوچکتر می شود. بیش از 75% مردم زیر خط فقر زندگی می کنند. تورم هر روز بیشتر گریبانمان را می گیرد و سرمایه داری ما را در یک سراشیب به سمت فقر مطلق سوق می دهد. ما کارگران با تولید و بازتولید دنیای صنعتی قرن 21 را آفریده ایم اما از کمترین امکانات تولید شده بر خورداریم. جسم وفکر میلیون ها کارگر و متخصص دست اندر کار تولید است، اما دیگران بجای ما ثروت اندوزی میکنند و سرمایه های خود را افزایش می دهند. در مقابل ما که در گرداب فقر غوطه وریم ، سرمایه داران طی چند سال گذشته ثروت های نجومی خود را چند برابر کرده اند. فاصله طبقاتی بسیار زیاد شده و جامعه بیش از پیش به دو بخش تقسیم شده است.
اما سرمایه داران سیری ناپذیرند و به سود های کلانشان قانع نیستند. برای آنها اهمیتی ندارد که همه ما را به ورطه نیستی و تباهی بکشانند. آنها برای رسیدن به ثروتی بیشتر که پایانی برای آن متصور نیست حاضرند پا روی سر ما بگذارند تا به عرش برسند. در این راه دولت سرمایه داری ایران ظاهرا اشتهای زیادی دارد. با وجود اینکه به هزار و یک روش ما را استثمار و غارت می کنند، اما باز به حیله ای دیگر متوسل شده اند.
هدفمند کردن یارانه ها چیزی نیست جز حذف سوبسیدها اما همراه با یک کلاه برداری. دولت می گوید ما آنها را حذف می کنیم ولی مستقیما و نقدا به مردم پرداخت خواهیم کرد. اولا هیچ نهاد مردمی وجود ندارد تا بر این کار نظارت نماید دوما اساسا اینهمه جنجال تنها برای این نیست که شکل پرداخت سوبسید را تغییر دهند. حذف یارانه های انرژی ،به روی قیمت دیگر کالا ها تاثیر می گذارد و از طرف دیگر به مرور می خواهند همه یارانه ها را بردارند و اینکار را گام به گام انجام دهند تا محسوس نباشد و خطر اعتراض توده ای کاهش یابد. با افزایش قیمت آب، برق،گاز و نان در کنار رشد تورم که دائمی است تهاجم گسترده ای به حداقل معیشت ما کارگران و اکثر مردم می شود و شرایط زندگی به مراتب نسبت به حال وخیمتر می گردد.
مجلس طرح هدفمند کردن یارانه ها و در واقع تهاجم به سفره ما کارگران و مردم را تصویب نموده و ایجاد سازمانی به همین نام "هدفمند کردن یارانه ها" را در دستور کار قرار داده است. بنا بر این برنامه تشدید فشار اقتصادی و تحمیل افزایش قیمت ها به مردم آغاز شده و به زودی اجرایی خواهد شد. بنابر این ما نیز باید دست بکار شویم و در کنار مبارزات وسیع مردم جبهه ای برای ایستادگی در این زمینه نیز آغاز نماییم.
در مقابل چنین تهاجم گسترده ای نباید ساکت بمانیم. در شرایط کنونی که توده ها با مطالبات آزادیخواهانه به میدان آمده اند، نباید از ابراز و مبارزه مطالبات اقتصادی غافل شویم. تلفیق مبارزه اقتصادی و سیاسی جنبش را گسترده تر و عمیقتر می نماید و سد محکمی در مقابل تهاجم سرمایه داری ایجاد خواهد کرد. آزادی به معنای واقعی کلمه بدست نخواهد آمد مگر اینکه مطالبات سیاسی و اقتصادی با هم تحقق یابد. آزادی و دمکراسی باید همراه با محو فقر و استثمار باشد تا بتواند پایدار بماند و مطالبات طبقاتی کارگران در بحران انقلابی فعلی هر چه بیشتر باید برجسته شود. حال که مبارزه توده ها برآمد نموده در نهایت باید همه مظاهر این جامعه گندیده را بروبد، اگر تنها مبارزات به یک جنبه خلاصه شود ، ناقص و نیمه تمام خواهد ماند. همه مردمی که به خیابان آمده اند تحت فشارهای شدید اقتصادی قرار داشته و مطالبات وسیع اقتصادی دارند. بنا بر این چرا در این موقعیت مطالبات اقصادی را با مطالبات آزادیخواهانه تلفیق نکنیم؟ چرا نباید مطالبات اقتصادی را همچون مطالبات سیاسی در خیابان ها فریاد بزنیم؟
کمیته های کارگران سوسیالیست داخل کشور
17 دیماه 88
