با نزدیک شدن پایان سال یکبار دیگر مسئله حداقل دستمزد و کمیسیون سه جانبه گرایی (به اصطلاح نماینده کارگران، نماینده دولت و نماینده کارفرمایان) دست بکار تعیین دستمزد می گردد، تا سرنوشت ما کارگران را برای یکسال دیگر رقم بزنند. کمیسیون سه جانبه گرایی که نماینده کارگران از طرف شوراهای اسلامی تعیین می گردد که یک نهاد کاملا غیر کارگری است و به هیچ وجه از طریق انتخابات آزاد و عادلانه در شرایط مناسب انتخاب نشده اند و عموما از عوامل دولت و وابستگان آنها هستند و از طرف دیگر نماینده دولت که همیشه حامی سرمایه داران بوده و خود دولت مردانی که عموما صاحب کارخانه ها و شرکت های بزرگ هستند و یا هر یک سرمایه گذاران بزرگ مملکت می باشند، و بالاخره نماینده کارفرمایان نیز که مستقیما از طرف سرمایه داران و بخصوص بخش خصوصی است، ایجاد شده و در نتیجه از قبل تصمیم ناعادلانه آنها در تعیین دستمزد به ضد ما کارگران و به نفع سرمایه داران بدیهی است. بنا بر این، این کمیسیون نهادی سرمایه داری علیه منافع ما کارگران است.
ما نیز به سهم خود هر سال و در حد توانمان در مقابل این نوع تعیین دستمزد اعتراض کرده ایم. اما امسال و در این شرایط اوضاع تا حدود زیادی با گذشته متفاوت است. از یکسو چند ماه است که مردم با مطالبات آزادیخواهانه و ضد حکومتی در خیابان ها دست به مبارزات وسیعی زده اند و جدال گسترده ای در جریان است. هر چند دولت مرتجع با تمام قوا دست به سرکوب وحشیانه زد اما جنبش توده ها همچنان به پیش می رود و خاموش نشده است و از سوی دیگر فشار اقتصادی ابعاد عمیقی یافته و با تصویب برنامه هدفمند کردن یارانه ها اوضاع اقتصادی بر ضد کارگران و مردم به شدت تغییر خواهد نمود و فاصله طبقاتی را چند برابر بیشتر خواهد کرد.
در چنین اوضاع و احوالی اگر ما کارگران نتوانیم صدای اعتراضمان را بلند کنیم و راه های عملی برای مبارزه در راه مطالباتمان نیابیم، محکوم به آن خواهیم بود که در مبارزه اجتماعی موجود حاشیه نشین باشیم و در نهایت تحولی به سود ما اتفاق نیفتد. تنها با طرح مطالبات وسیع اقتصادی و سیاسی طبقه خودمان می توانیم در جریان تحولات جاری در جامعه نقشی به نفع منافع خود و در واقع جامعه ایجاد نماییم. با وجود اینکه ما کارگران و اکثر مردم تحت فشار شدید اقتصادی قرار داریم و یک پایه اصلی مبارزات کنونی نیز فشار های اقتصادی موجود است، اما در جریان مبارزات کنونی هنوز این مطالبات وسیع طرح نشده وحتی در گرد و خاک مبارزات کنونی گم شده اند. چنانچه قادر نباشیم در شرایط کنونی مطالباتمان را طرح نماییم و برای آنها مبارزه کنیم، به صراحت باید گفت در جریان بحران کنونی شکست خواهیم خورد. ما کارگران کوهی از مطالبات اقتصادی داریم که اگر پنهان بمانند و یا صدای رسایی نیابند مطمئنا ما موقعیت به کرسی نشاندن وضعیتی به نفع خود نخواهیم داشت.
بنا بر این در چنین شرایطی با هدفمند کردن یارانه ها که از یکسو تهاجم وسیع به سفره ما کارگران و مردم صورت گرفت از طرف دیگر مبارزات آزادیخواهانه مردم وجود دارد، و در دو ماه آینده که مسئله تعیین حد اقل دستمزد برجسته می گردد، باید در راه دستمزد متناسب با تورم مبارزه نماییم و این مطالبه مهم اقتصادی را با مبارزات جاری تلفیق نماییم.
کمیته های کارگران سوسیالیست داخل کشور
24 دیماه
