دعا  دختر جوان کرد به قتل رسید

  خبر- کردستان عراق: در روز 7 آوریل دختر کرد جوانی به جرم علاقه به پیوند با یک جوان عرب توسط  خانواده و طایفه اش کردهای یزیدی با همکاری ماموران انتظامی در شهر باشقه نزدیکی موصل به قتل رسید. پس از 20 روز بالاخره در روز 27 آوریل از طریق تصاویری چند ثانیه ای از مراسم به قتل رسیدن دعا که توسط موبایل ضبط شده بود خبر این جنایت دهشتناک منتشر شد.

 دعا دختر جوان 17 ساله به جرم دوست داشتن به قتل رسید دعا فقط به قتل نرسید سنگسار شد نه،  دعا لگدسار شد دعا تکه پاره شد   اینجا عراق است

اینجا کردستان عراق است

اینجا زیر سایه "دمکراسی" آمریکایی و دولت کردی، مردان آزادانه و در امنیت کامل، دختران و زنان جوان خود را تکه پاره می کنند

امشب دوشنبه 7 آوریل 2007 است. هنوز جسد دعا روی سنگفرش خیابان است و مردان شهرک باشقه با آرامش خیال و غرور و سربلندی از اینکه شرف و ناموس را حفظ کرده اند، سر بر بالین نهادند.

  سران طایفه کردهای یزیدی امشب قبل از رفتن به بستر، خدا را عبادت می کنند که رحمت دموکراسی آمریکائی را به کمک بمب افکن های آمریکائی برایشان به ارمغان آورد تا  در امنیت کامل اتحاد قبیله  و طایفه را از طریق پافشاری بر آداب و سنن و فرهنگ و ایدئولوژِی زن ستیزانه پدرسالاری عهد عتیق حفظ کنند. آمین! رهبران احزاب کردی به کابینه های خود در دولت بازگشتند تا در جلسه بعدی با باندهای مذهبی و بنیادگرا و ناسیونالیست اعلام کنند که همانا آمریکا آمده است تا قدرت آنان را تقویت کنند و برایشان دمکراسی تامین کند تا هر آنچه در انبان دارند از اشاعه نفرت قومی و تقویت و تشدید  آئین و مسلک و فرهنگ زن ستیزی و هر جنایت دیگری که در دین و مسلک شان هست خودداری نکنند.

رهبران کرد ممنون از این همه دمکراسی که آمریکایی ها به آنان اعطا کرده اند به کابینه های خود بازگشتند. این دیگر یک دمکراسی آمریکایی تمام عیار است. "زنده باد آزادی"! همه زن ستیزان آزادند تا  زنان سرکش  را به اشد مجازات محکوم کنند و آزادانه حکم را جاری کنند.

  اینجا کردستان عراق است. پیکر زنان جولانگاه جنگ های قومی و مذهبی است. دولت کردی مراحم دولتمداری اش را از آن دریغ نمی کند. جسم زنان بهای انسجام قدرت سیاسی آنان است.

  امروز  شنبه 7 آوریل است. امروز یکشنبه8 آوریل است.  زنان فعال سازمان های "غیر دولتی" در حال پچ پچ  و گفتگوی درگوشی هستند.  آنان زجه های دلخراش دعا را شنیدند وقتی پیکر نحیقش زیر باران مشت و لگد و سنگ در هم شکست. آنان صدای خرد شدن روح سرکش دعا را شنیدند وقتی مردان نظامی و قوم و خویش دامن او را از تنش کشیدند تا جسمش را به همراه روحش به قتل رسانند.

شاید زنان سازمان های "غیر دولتی" دلشان سوخت. اما نتوانستند حرفی بزنند. لابد شوهرانشان، که اغلب از مقامات دولت کردی هستند، به آنان گفتند که سکوت در مقابل این جنایات یکی از وظایف شماست. بودجه مالی شما برای تقویت دولت کردی و تبلیغ "دمکراسی" آمریکایی است. و زنان صادق این تشکلات دست ساخته امپریالیستها به واقعیت متعفن تن دادند و سکوت کردند.

  رسانه های کردی سکوت کردند. تا توانستند رقص کردی یزیدی پخش کردند. شاید شب شنبه 7 آوریل در ساختمان تلویزیونها و رسانه ها از روی میز اتاق خبر دستی نامرئی خبر قتل دعا را ناپدید کرد.

  بیش از 20 روز  طول کشید تا دعا ادعانامه خود را از اعماق خاک به گوش ما رساند.  امروز دعا در کنار ماست. دعا به تک تک ما زنان خیره شده  تا فریاد دادخواهی او را به گوش افکار عمومی مترقی جهان برسانیم.

  دعا صدایش از اعماق راهی گشود تا ما آن را بشنویم:

از امروز از روز 7 آوریل دیگر نام همه زنانی که چون من قربانی قتل ناموسی شده اند دعا شد. دعا نام رمز صدها زنی است که از زمان قدرت گیری حکومت کردی زیر سایه ارتش آمریکایی قربانی قتل های ناموسی و شرف شده اند.

  متهمان:

خانواده و طایفه دعا، مسخ شده با افیون مذهب و آئین و فرهنگ قرون وسطا؛ چماق و پاسبان طبقات صاحب قدرت در کردستان؛ آبیار نظام ستم و استثمار این طبقات صاحب قدرت.

  دولت کردی: نماینده پارتی که در نشست طایفه برای محاکمه دعا شرکت کرد؛ نیروهای انتظامی که دعا به آنها پناه برد و آنان وی را  تحویل خانواده دادند؛ سپس با چکمه هایشان به جان دعا افتاده و سنگسار را با لگدسار تکمیل کردند. آنان در انجام وظیفه ای که طبقات ارتجاعی برای حفاظت از  مناسبات و فرهنگ و سنن عقب مانده بر عهده شان گذاشته اند، سنگ تمام گذاشتند.

  نیروهای سیاسی بومی دیگر: بنیادگرایان اسلامی سنی و شیعه که همراه با احزاب کردی طرفدار  آمریکا،  دست در دست هم با تقویت  فرهنگ و افکار کهن، روابط اقتصادی و سیاسی ارتجاعی، فضای مساعدی برای قتل های ناموسی ایجاد کرده اند. آنان  کاخ هایشان را  بر روی اجساد زنان بالا می برند.

  نیروهای امپریالیستی اشغالگر: اینان چون ماشین مرگ در هر نقطه خاورمیانه که پای می گذارند، به هیولاهای قرون وسطائی ضد زن جانی تازه می دمند؛ نظام های عشیره ای پدرسالار موجود در این جوامع را مانند سگی هار رها کرده و بجان زنان می اندازند؛ دست در دست نیروهای مرتجع این کشورها، روابط هار و حیوانی میان انسان ها شکل می دهند؛ روابطی که در آن پدر و برادر سنگ بر سر دخترانشان می کوبند، یکی از آنهاست. کلیت این روابط حاکم اقتصادی و سیاسی و فرهنگی، اکثریت مردم را خرد و زخمی می کند. آن چنان از خود بیگانگی را در میان انسانها دامن زده که افتخار و غرور مردمی، به قتل رساندن دختران و زنان و خواهرانشان به خاطر  "ناموس" است. به "خاورمیانه دموکراتیک" خوش آمدید!  

حکم:

قبل از اینکه تک تک زنان خاورمیانه به سرنوشت من  گرفتار شوند؛ قبل از آنکه نیروهای امپریالیستی و مرتجعین داخلی، بیش از این به جسد گندیده ی سنت و مذهب جانی تازه بدمند؛ نیروی خود را سازمان دهیم و با جرات و جسارت برای ساختن جهانی دیگر، با مناسباتی دیگر، به پا خیزیم. جهانی که با دفن نظام های پدرسالار -  هم در شکل قرون وسطائی بومی عشیره ای آن و هم در شکل سرمایه داری امپریالیستی آن - متولد می شود.

این حکم تاریخی است که از فریادهای دعا می شنویم: برای دختران دعا، خواهران دعا، مادران دعا  

29 آوریل 2007

سازمان زنان هشت مارس (ایرانی، افغانستانی)

 www.8mars.com