اول ماه مه روز همبستگی بین المللی طبقه کارگر و روز جوش و خروش
کارگران در سراسرجهان برای خلاصی از مشقات نظام سرمایه داری و برپایی
دنیایی عاری از ستم و استثمار است .
امسال ما کارگران مراسم اول ماه می را در شرایطی برگزار می کنیم که نظام
سرمایه داری در گرداب یک بحران عظیم اقتصادی فرورفته و درصدد نجات خویش با
تحمیل فشار مضاعف به طبقه کارگرمی باشد.
بحران موجود و عجز دولتهای در مهار آن و عزم شان در سرریزکردن این
بار بر دوش کارگران جهان گندیدگی این نظام را بیش از هر زمان دیگری به
نمایش گذاشته و ضرورت برپایی دنیایی فارغ از مناسبات ضدانسانی نظام سرمایه
داری را به مثابه یگانه راه خلاصی بشریت از مصائب موجود در برابر کارگران
و بشریت متمدن قرار دارد.
این بحران و تبعات ویرانگر ان بر زندگی و معیشت کارگران در سراسرجهان تا
آنجا که به ایران مربوط میشود و بر خلاف تبلیغاتی که کارفرمایان و قلم به
دستان سرمایه برای تحمیق کارگران مشغول آنند هنوز سایه شوم خود را بر
زندگی و معیشت روزمره ی کارگران در ایران نگسترانیده است و ازنظرما تمامی
مصائب و مشقاتی که امروزه ما کارگران با آنها دست به گریبانیم چیزی بجز
حاصل سیطره ی اقتصادی – اجتماعی و عملکرد سرمایه داری حاکم بر ایران نیست.
دستمزدهای زیر خط فقر، اخراج گسترده کارگران ، عدم پرداخت به موقع دستمزد
میلیونها کارگر، تحمیل قرادادهای موقت و سفید امضاء بر کارگران، بازداشت و
زندانی کردن آنها تا سرکوب اعتراضات کارگری و زدن شلاق بر گرده کارگران و
رایج کردن فرم قراردادهای برده وار جدید ، مصائب و بی حقوقی هایی نیستند
که با وقوع بحران در اقتصاد جهانی وارد ایران شده باشند این وضعیت سالهاست
که ادامه دارد و هرساله برعمق و دامنه ی آن افزوده شده است. بطوریکه در
شرایط حاضرو با گسترش و تحمیل بی سابقه فقر و فلاکت بر کارگران و تشدید
سرکوب تشکلهای کارگری موجود و به بندکشیدن روزافزون فعالین این تشکلها ،
دیگرنمی توان به هیچ روزنه امیدی در چهارچوب وضعیت موجود جهت بیرون رفتن
ازاین زندگی جهنمی دل بست.
اما ما کارگران در مقابل این وضعیت بغایت ضدانسانی و گسترش عمق و دامنه ی
آن سکوت نخواهیم کرد و اجازه نخواهیم داد بیش از این حق حیات و هستی ، ما
را به تباهی بکشانند. ما تولید کنندگان اصلی ثروت و نعمت در جامعه هستیمو
حق مسلم خود می دانیم تا با بالاترین استانداردهای حیات بشر امروز در
آسایش و رفاه زندگی کنیم.
داشتن یک زندگی شاد و مرفه حق مسلم ماست و ما برای تحقق آن تمامی موانع
پیش روی خود را با برپایی تشکلهای مستقل از دولت و کارفرما و با اتکا به
قدرت همبستگی مان از سر راه خویش بر خواهیم داشت.
در این راستا ما امروز اول ماه می سال 2009یکپارچه و متحد، مطالبات زیر را
به عنوان حداقل خواستهای خود فریاد می زنیم و خواهان تحقق فوری این
مطالبات هستیم:
1. اول ماه مه باید تعطیل رسمی اعلام گردد و در تقویم رسمی کشور گنجانده
شود و هر گونه ممنوعیت و محدودیت برگزاری مراسم این روز ملغی باید گردد.
2. ما حداقل دستمزد تصویب شده از سوی شورای عالی کار را تحمیل مرگ تدریجی
بر میلیونها خانواده کارگری میدانیم و مصرانه خواهان افزایش فوری حداقل
دستمزدها بر اساس اعلام نظر خود کارگران از طریق نمایندگان واقعی کارگران
هستیم .
3. قرارداهای موقت کاروملزم کردن کارگران برای استفاده ازفرم قراردادهای
جدید،تحمیل بردگی مدرن بر کارگران است ما مصرانه خواهان بر چیده شدن
قراردادهای موقت و فرم جدید وزارت کار برای استخدام کارگران و دراولویت
قرار گرفتن امنیت شغلی در انعقاد قراردادهای کار هستیم.
4. اخراج سازی کارگران باید متوقف گردد و تمامی کسانی که از کارخود اخراج
شده یا به سن اشتغال رسیده اند باید تا زمان اشتغال بکار از بیمه بیکاری
معادل حداقل دستمزدها برخودار شوند.
5. دستمزدهای معوقه کارگران باید فورا پرداخت و عدم پرداخت به موقع آن
بایستی به مثابه یک جرم قابل تعقیب قضائی تلقی گردد و خسارت ناشی از آن به
کارگران پرداخت شود.
6. آزادی بیان ، ایجادتشکلهای مستقل کارگری ، اعتصاب، اعتراض و تجمع حق
مسلم ماست و این خواستها باید بدون قید و شرط به عنوان حقوق خدشه ناپذیر
اجتماعی کارگران به رسمیت شناخته شوند.
7. ما خواهان برخورداری تمامی بازنشستگان از یک زندگی مرفه و بدون دغدغه
اقتصادی هستیم و هرگونه تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان را قویا محکوم
می کنیم.
8. منصور اسانلو، ابراهیم مددی، برهان سعیدی، سلام قادری، غالب حسینی،
عبدالله خانی و همه کسانی که در اعتراض به نابرابریهای اجتماعی در زندان
به سر می برند باید فورا و بدون قید و شرط آزاد شوند و تمامی احکام صادره
بر علیه کارگران و فعالان سایر جنبشهای اجتماعی باید ملغی گردد
9. ما ضمن اعلام حمایت قاطعانه ازمطالبات معلمان و سایراقشار زحمتکش
جامعه ، خود را متحد آنها دانسته و خواهان تحقق فوری مطالبات آنان و آزادی
تمامی معلماندربند هستیم.
10. ما خانه ی کارگر را به عنوان نماینده ی کارگران به رسمیت نشناخته و
حضورآنان در مجامع بین المللی را محکوم می کنیم و خواهان برچیده شدن فوری
قانون سه جانبه گرائی هستیم .
11. ما بدینوسیله پشتیبانی خود را ازتمامی جنبشهای آزادیخواه و
برابری طلب همچون جنبش دانشجویی و جنبش زنان و پرستاران اعلام می داریم و
دستگیری ، محا کمه و به زندان افکندن فعالان این جنبشها را قویا محکوم می
کنیم.
12. سیستم سرمایه داری عامل کار کودکان است و تمامی کودکان باید جدای
ازموقعیت اقتصادی و اجتماعی والدین، نوع حساسیت و وابستگیهای ملی و نژادی
ومذهبی از امکانات آموزشی – رفاهی و بهداشتی یکسانی برخوردار شوند.
13. دستفروشی پدیده و معضل نظام سرمایه داری است . هرگونه تعرض و دست
اندازی به دستفروشان را محکوم می کنیم و خواهان ایجاد شغل و تامین زندگی و
کرامت انسانی آنان هستیم.
14. کلیه قوانین تبعیض آمیزباید درتمامی عرصه های زندگی اجتماعی برچیده
شود و برابری حقوق زنان و مردان درتمامی شئونات زندگی اجتماعی و اقتصادی
باید بی قید وشرط به رسمیت شناخته شود و در شرایط کنونی به کار خانگی
دستمزد تعلق گیرد.
15. ما بخشی از طبقه کارگر جهان هستیم ، اخراج و تحمیل بی حقوقی مضاعف بر
کارگران مهاجر افغانی و سایر ملیتها را به هر بهانه ای محکوم می کنیم.
16. هر گونه جنگ افروزی ، لشکرکشی و تجاوز نظامی به کشور ما توسط دولتهای سرمایه داری را محکوم می کنیم.
17. ما ضمن قدردانی ازحمایتهای بین المللی از مبارزات کارگران در ایران و
حمایت قاطعانه از اعتراضات و خواستهای کارگران در سراسر جهان، خود را متحد
آنان می دانیم و بیش از هر زمان دیگری بر همبستگی بین المللی طبقه کارگر
برای رهایی از مشقات نظام سرمایه داری تاکید میکنیم.
زنده باد همبستگی بین المللی طبقه کارگر
کمیته برگزار کننده مراسم اول ماه مه 2009 سنندج
