!زنده باد اول می روز اتحاد و همبستگی جهانی طبقه کارگر

امسال طبقه کارگر جهان در شرایطی به استقبال اول ماه می (روز همبستگی جهانی طبقه کارگر) می رود که نظام سرمايه داری همچنان در چنبرۀ بحران اقتصادی مزمن گرفتار می باشد. بحران کنونی که نتيجه خصلت ذاتی نظام کاپيتاليستی است ارمغانی جزء جنگ، بی حقوقی، نيگونبختی مضاعف و تشديد فقر برای اکثريت مليونی کارگران و زحمتکشان جهان در پی نداشته است. بورژوازی جهانی برای خلاصی و رهائی از بحران کنونی، که دارد ادامه حياتش را به چالش می کشد، يورش ددمنشانۀ به سطح درآمد و معيشت مردم در ابعاد گسترده ئی را سازمان داده است. در تقابل با اين يورش لجام گسخته، اکثريت مردم زحمتکش جهان در پيشاپيش آنها طبقه کارگر، از يونان، اسپانيا، انگلستان، امريکا و فرانسه ... تا شمال افريقا و خاورميانه در صف مليونی دست به اعتراض زده و جنبش عظيم و بی نظير اجتماعی را که نويد بخش فرداهای بهتر می باشد را براه انداخته است.

طبقه کارگر، جوانان و مردم زحمتکش در تونس و مصر با براه انداختن جنبش عظيم توده ئی و با به زير کشيدن دولتهای فاسد و ديکتاتورهای عزيز کردۀ نظام سرمايه داری جهانی، برای نخستین بار پس از يکه تازی بلا منازع نيوليبراليسم در اين چند دهه بارقۀ اميد برای تغيير به نيرو و توان خود در دل ستمديده گان را بر افروخت. عصيان توده ئی جاری در خاورمیانه و شمال افریقا، مُهر ابطال بر اين تصور واهی که ديگر گويا دوران انقلاب و انقلابی گری به سر رسيده است را کوبيد و باعث شد تا يکبار ديگر اميد به آيندۀ بهتر و ايجاد دنيای درخور و شايستۀ انسان در دل مردم آزاديخواه، محرومين و طبقۀ کارگر جهان زنده شود.

طبقۀ کارگر و ساير زحمتکشان در افغانستان در بيحقوقی مطلق بسر می برند و سهمشان از مواهب دنيا جزء جنگ، ويرانی، ارتجاع و محنت و فقر بيشتر چيزی ديگری نبوده و نيست. در جدال دو کمپ ارتجاع امپرياليستی قبل از همه اين طبقۀ کارگر و مردم زحمتکش است که قربانی شده و از هستی ساقط می گردند. نسل جوان آن، نيروی عظيمی که هر روزه به ارتش ذخيرۀ نيروی کار می پيوندد، بخشأ برای امرار معاش راهی بازار کار کشورهای همجوار می شوند؛ بخشی از کارگران مهاجر افغانستانی در کشورهای همسايه از جمله در ايران به اشکال برده واری مورد ستم و استثمار قرار می گيرند. سهم شان از ايجاد ثروت هايی عظيم اجتماعی، چيزی جزء استثمار شديد، تحقير و اهانت نيست. بنأ طبقه کارگر در کل و از آن ميان کارگر مهاجر افغانی جهت بدست آوردن حقوق حقۀ شان راهی جزء اتحاد و همبستگی با هم طبقه يی های شان ندارند. طبقه کارگر با اتحاد و سازمانيابی و با به میدان آمدن و دست بردن به ابزار مبارزه است که می تواند دولتهای بورژوایی و طبقات حاکم را چلنج نمايد و در قبال خواسته ها و مطالباتش به تمکين وادارد. اول می نتنها روز همبستگی و اتحاد جهانی طبقه کارگر بل روز اعلام کیفرخواست طبقه کارگر علیه نظام کارمزدی و برده گی سرمایه داری در سراسر جهان است.

سرمايه داری جهانی و ايادی محلی آن در افغانستان مسبب اصلی همۀ مصائبی اند که امروز از مردم و زحمتکشان قربانی می گيرد. مبارزه با نظام سرمايه داری در پيوند عميقی با مبارزه عليه اشغالگران و ارتجاع هار اسلامی قرار دارد. رهائی و خلاصی جامعه از شر ارتجاع، جنگ و فقر و نابرابری در گرو به ميدان آمدن و سازمانيابی طبقه کارگر و جنبش سوسياليستی متعلق به آن است. سازمان سوسياليستهای کارگری افغانستان در راه سازمانيابی و تحزب طبقه کارگر افغانستان لحظه ئی هم از تلاش و پيکار باز نمی ايستد و به عنوان يک سازمان سوسياليستی کارگری وظيفه انترناسيوناليستی خودش می داند که امر پيوند و همبستگی طبقه کارگر افغانستان با طبقه کارگر جهانی و جنبش سوسياليستی کارگری را تسهيل نمايد؛ رهائی از ستم و استثمار سرمايه و ايجاد يک دنيای بهتر، بدون اتحاد و همبستگی کارگران سراسر جهان و بدون جدال قطعی و نابودی نظام مبتنی بر استثمار و نابرابری ممکن و ميسر نیست.

زنده باد اول می روز همبستگی و اتحاد جهانی طبقه کارگر!

زنده باد سوسياليسم!

سازمان سوسياليستهای کارگری افغانستان

25 اپريل 2011، 5 ثور 1390