قطعنامه مراسم روز جهانی کارگر

  امسال در حالی جشن اول ماه مه را برگزار می کنیم که سرمایه داری جهانی بیش ازپیش دربحران فرو رفته است. دیگر دوران رونق سرمایه سپری شده است،و سرمایه بحران زا با بحرانی دائمی دست به گریبان است. سرمایه برای سرپا نگه داشتن تولید ارزش اضافی، بیش ازپیش به ستون و پایه اصلی خویش یعنی به نیروی کار هجوم می برد، سطح معیشت کارگران را پایین می آورد وآنان را دسته دسته اخراج می کند. سلطه رفرمیسم بر جنبش کارگری و نبود تشکل های ضدسرمایه داری نیز زمینه را برای این یورش سرمایه به اردوی کار تسهیل می کند.

  اما در ایران، وضع از این به مراتب اسفناک تر و فاجعه بارتراست، زیرا سرمایه داری، با اتکا به اهرم های مختلف از جمله روبنای ارتجاعی برای تحمیل بی حقوقی کامل برکارگران، پایین نگه داشتن دستمزدها و بیکارسازی عظیم، فشار مضاعفی به کارگران تحمیل می کند. کارگران به واسطه پایین بودن دستمزد وسطح معیشت  به اضافه کاری و در بسیاری از موارد به مشاغل دوم و سوم تن می دهند. در این میان سرمایه داران در مقابل مطالبه امنیت شغلی، کارگران را بی وقفه مورد حمله قرار می دهند، که بارزترین نمونه آن  فاجعه خونین کشتار کارگران شهربابک است.  

با توجه به وضعیت کنونی کارگران در ایران، ما شعار محوری مراسم اول ماه مه امسال را به جهت اهمیت آن برای زندگی و معیشت کارگران       « مبارزه سراسری با اخراج و بیکارسازی» قرار داده ایم. ما معتقدیم کشتار شهر بابک اولین و آخرین یورش عوامل سرمایه به هم طبقه ای هایمان نبوده و نخواهد بود. درعین حال، ما کارگران دریافته ایم که مقاومت در مقابل یورش سرمایه تنها و تنها در سایه سازماندهی سراسری و ضد سرمایه داری جنبش کارگری امکانپذیر است. معتقدیم در نبود این سازماندهی است که سرمایه همواره و بی امان ضربات وحشیانه خود را بر پیکر طبقه کارگر فرود می آورد. افزون براین، ما درعین آن که خود را متعهد وملزم می دانیم که درصف مقدم مبارزه برای خواست ها ومطالبات روزمره کارگران قرارگیریم، براین باوریم که رهایی نهایی طبقه کارگر ازسیه روزی ونکبتی که نظام سرمایه داری به طبقه کارگر تحمیل کرده است در گرو مبارزه برای لغو کارمزدی است.  

با توجه به موارد فوق ما کارگران خواسته ها و مطالبات خویش را به شرح زیر اعلام می کنیم:  

1- اول ماه مه باید به عنوان روزجهانی کارگر درتقویم رسمی کشورتعطیل رسمی وعمومی اعلام شود وکارگران همراه با خانواده هایشان بتوانند بدون نیاز به کسب مجوز، بدون کنترل ومزاحمت پلیس این روز را براساس سنت های جهانی آن برگزار کنند.  

2- روز 4 بهمن 1382 حامیان سرمایه، کارگران معادن مس خاتون آباد را صرفاً به خاطر درخواست کار و اعتراض به اخراج به گلوله بستند. ما ضمن محکوم کردن این کشتار، از خواست بر حق کارگران مبنی بر برخورداری از کار مداوم همراه با امنیت شغلی، حمایت می کنیم و خواهان اعتراض بر علیه این کشتار و محاکمه علنی عاملان این جنایت هستیم. ما کارگران را فرا می خوانیم که هر سال در ساعت 10 صبح روز 4 بهمن ماه به یاد کارگران جان باخته شهر بابک به مدت 5 دقیقه دست از کار بکشند.   

3- در سال گذشته دو نفر از کارگران خط مونتاژ شرکت ایران خودرو به نام های پیمان رضی لو و امید اولادی بر اثر شدت کار و اضافه کاری اجباری جان خود را از دست دادند. مرگ این کارگران جنایتی است که از سوی عوامل سرمایه در این شرکت انجام گرفته است. ما جنایاتی از اینگونه را محکوم می کنیم و کارگران را به مبارزه با  شدت کار و اضافه کاری اجباری دعوت می کنیم.   

4- بحران سرمایه داری به یکی از حادترین مراحل خود رسیده است، کارخانه های دولتی یکی پس از دیگری به بخش خصوصی فروخته می شود و کارگران را دسته دسته تحت عنوان بازخرید در واقع اخراج می کنند، به طوری که اکنون اخراج و بیکاری به عاملی خانمان سوز برای زندگی کارگران تبدیل شده است. ما کارگران را فرا می خوانیم که فریب وجوهی که تحت عنوان حق سنوات داده می شود را نخورند و با مقاومت متحدانه در برابر اخراج خواستار اشتغال دائم و امنیت شغلی شوند.   

5- ما کارگران خواهان لغو فوری کلیه قوانین و مصوبات ضد کارگری موجود از جمله قراردادهای موقت کار، قانونی کردن اخراج به بهانه "نوسازی صنایع" و خارج کردن کارگاههای زیر ده نفر از شمول قانون کار و تأمین اجتماعی هستیم.   

6- ما کارگران اعتقاد داریم بسیاری از اقدامات ضد کارگری با اتکا به قانون کار فعلی انجام می گیرد. قانون کار باید به نیروی تشکل های کارگری و توسط نمایندگان منتخب کارگران تعیین وتدوین گردد.   

7- در نبود تشکلهای مستقل کارگری دستمزد بر اساس واقعیت های موجود یک زندگی انسانی تعیین نمی شود، ما خواهان تعیین دستمزد بر مبنای یک زندگی شرافتمندانه و انسانی هستیم.   

8- حقوق معوقه کارگران باید یکجا وفوری همراه با خسارت آن پرداخت گردد.   

9- ما کارگران خواهان کاهش ساعات کار برای تامین اوقات فراغت درقالب دوروز تعطیل متوالی درهفته واحتساب ساعت ناهارجزوساعات کارهستیم. ضمن آن که کاهش ساعات کار موجب بازگشت کارگران بیکاربه سرکار می شود.   

10- بیمه بیکاری از دستاوردهای مبارزات پیشین کارگران جهان است. ما خواهان برخورد مناسب با شأن و منزلت انسانی با بیکاران و بیمه بیکاری مکفی و متناسب با سطح زندگی انسانی به کلیه افراد بیکار تا زمان ارائه کار مناسب از سوی دولت هستیم.   

11- کارگران بیکار در بی حقوقی مطلق به سر می برند، بسیاری از آنان در معرض فروپاشی خانواده هایشان قرار دارند، بارها شاهد کشته شدن فرزندان به دست کارگران بیکار بوده ایم، بارها شاهد فحشا و تن فروشی زنان و دختران از بین همین کارگران بیکار بوده ایم، در نبود کار، کارگران بیکار مورد انواع سوء استفاده ها قرار می گیرند. آنان به حمایت هم طبقه ایهای شاغل شان نیاز دارند. ما کارگران شاغل را به حمایت از همکاران بیکارشان فرا می خوانیم. ما خواهان ممنوعیت اخراج ها و بازگشت فوری کارگران بیکار بر سر کارشان هستیم. همچنین ما همکاران بیکار را به ایجاد« تشکل بیکاران» فرا می خوانیم.

  12- کارگران بازنشسته به لحاظ سطح زندگی و معیشت در وضعیت مشتقت بار و رقت انگیزی به سر می برند. زندگی کارگران بازنشسته به هیچ وجه در شأن زندگی انسان امروزی نیست. ما خواهان تأمین زندگی کارگران بازنشسته و خانواده هایشان هستیم. به طوری که کارگران بازنشسته به واسطه نازل بودن سطح معیشت بعد از عمری کار مجبور به اشتغال مجدد نباشند.  

13- کلیه شهروندان جامعه اعم از ایرانی وغیرایرانی وشاغل وبیکار باید ازبیمه خدمات درمانی رایگان برخوردارشوند.  

14- کودکان در کارگاه های نمور و زیرزمینی ودرخیابان ها به عنوان ارزان ترین کارگران به کار گرفته می شوند، همچون بردگان مورد معامله قرار می گیرند، مورد اذیت و آزارجسمی و جنسی واقع می شوند. آنان یکی از پر رونق ترین اجناس باندهای مافیائی محسوب می شوند. کودکان حق تفریح، تحصیل و زندگی مناسب دارند، حال آن که خیل عظیمی از آنان به ارزان ترین کارگران و قربانیان سرمایه داری تبدیل شده اند. ما خواهان تأمین زندگی شایسته انسان برای کودکان فارغ از تعلقات خانوادگی و کشوری و توقف کار آنان هستیم.  

15- زنان کارگر در مقایسه با مردان از حقوق و مزایا و فرصت های شغلی کمتری برخوردارند. ما خواهان رفع تبعیض از زنان و برخورداری آنان از دستمزد و مزایای برابر در ازای کار برابر با مردان وهمچنین خواهان لغو آپارتاید جنسی وبرابری کامل حقوق زنان با مردان درتمام عرصه های زندگی اجتماعی هستیم. زن، همسر یا مادر بودن نباید مانع اشتغال و یا ارتقای شغلی زنان باشد. شرایط کاری زنان باید به گونه ای باشد که امکان تلفیق مسئولیت مراقبت از فرزندان را با کار در بیرون از خانه فراهم کند. ما خواهان قوانین حمایتی برای اشتغال و نیز امنیت و ارتقای شغلی زنان در محیط کار هستیم.  

16- مبارزات متحدانه معلمان اخیراً شکل گسترده و نوینی به خود گرفته است. ما از خواسته ها و مطالبات بر حق معلمان حمایت می کنیم. ما معتقدیم معلمان فقط در سایه ایجاد تشکل مستقل سراسری می توانند به خواسته های خویش دست یابند.  

17- کارگران در سراسر جهان، بدون تبعیض و برتری نژادی و هرگونه حس ناسیونالیستی حق کار و زندگی دارند. ما خواهان تأمین حقوق سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی کارگران مهاجر در سراسر جهان می باشیم.  

18-ما کارگران خواهان آزادی ایجاد تشکل های کارگری، آزادی اعتصاب، تجمع، راه پیمایی، آزادی بی قید و شرط اندیشه و بیان و مطبوعات و آزادی کلیه زندانیان سیاسی هستیم.  

19- مجامع عمومی کارگری باید درکلیه مراکز تولیدی وخدماتی درچارچوب ساعات کار ودرهمان محل برپاگردد.  

20- ما همکاران خود را در کارخانه هایی که به بهانه تغییر ساختار و کاربری از سوی مدیران به بحران و ورشکستگی کشانده می شوند و موجب بیکاری خیل عظیمی از هم طبقه ای هایمان می شوند، را فرا می خوانیم که خود رأساً کنترل کارگری را در چنین کارخانه هایی به عنوان یکی از شیوه های مبارزاتی اعمال کنند.  

21- ما کارگران به تشکیلاتی نیاز داریم که منافع ما را در مبارزه با سرمایه داری تضمین کند. ما خواهان ایجاد تشکیلات مستقل ضد سرمایه داری هستیم. در حال حاضر نطفه چنین تشکیلاتی می تواند از طریق سازماندهی نطفه های شوراهای مستقل ضد سرمایه داری ایجاد شود. این نطفه ها می توانند زمینه های عینی تشکل ضد سرمایه داری را ایجاد کنند.  

22- جنگ که شامل پدیده هایی چون ترور، قتل عام و کشتار است، ابزار سرمایه داری جهانی برای تجدید تقسیم جهان و یکی از اهرمهای فشار دولت های قدرت مند سرمایه داری علیه مردم تحت ستم است. جنگ اخیر آمریکا علیه مردم افغانستان و عراق جنایتی است ضد بشری که از سوی آمریکا و هم پیمانانش علیه بشریت صورت گرفته است. ما کارگران ضمن ابراز همدردی با ملت های افغانستان و عراق جنگ اخیر در منطقه را محکوم می کنیم .  

23- مبارزه طبقه کارگر علیه سرمایه داری مبارزه ای جهانی است. ما کارگران ضمن حمایت از مبارزات کارگران کشورهای مختلف، کارگران جهان را به ایجاد انترناسیونال کارگری فرا می خوانیم.