اول ماه می : روز رزم طبقاتی کارگران

اول ماه می فرا می رسد آن هم در موقعیتی که شرایط اسفناکی بر زندگی توده های کارگر و زحمتکش ایران تحمیل شده است. پروژه ای که از همان فردای انقلاب با قتل و کشتار فعالین و پیشروان طبقه کارگر و سایر فعالین سیاسی کلید خورد و با گام نهادن در راه سیاست های جهانی صندوق پول و سازمان تجارت جهانی به هزینه سفره خالی کارگران و زحمتکشان در حال تکمیل شدن است.

در حالی به استقبال اول ماه می می رویم که پرچم خواست و مطالبه نان و آزادی نه تنها در ایران که در کل منطقه خاورمیانه و شمال افریقا به اهتزاز درآمده است. طبقه کارگر و سایر توده های زحمتکش این جوامع، دیگر ادامه برده وار زندگی خود را تحت این سیاست های ضد انسانی و سودپرستانه برنمی تابند اما در غیاب یک نیروی رادیکال و سوسیالیست این امکان وجود دارد که این خواست و مطالبه که می بایست از گذر انهدام کامل سیستم سرمایه داری بگذرد باز هم توسط جریانات رنگ و لعاب دار سرمایه داری و یا امپریالیستی به انحراف کشیده شود .

امروز طبقه کارگر ایران نیز کاملاً به وضعیت اسفناکی که در آن قرار گرفته است آگاه است و می داند که حذف یارانه ها یعنی خالی شدن هر چه بیشتر سفره خشک و خالی اش. کارگران ایران زندگی در طاقت فرساترین شرایط را تجربه نموده و می شناسند، زمان کار بیش از 12 ساعت در روز بدون هیچ گونه بیمه بیکاری و درمانی، دستمزدهای پایین و معوقه گاهاً تا یکسال و بیشتر، تورم بالا و کشنده ، قراردادهای سفید امضا و موقت ، نداشتن حق هیچ گونه اعتصاب و اعتراض و نیز تشکل، سرکوب فعالین و رهبران واقعی اش و... کارگران می دانند که بحران اقتصادی که دامنگیر رژیم شده، می رود تا هر چه بیشتر بر گرده کارگران و زحمتکشان سنگینی روز افزون نماید. کارگران، امروز بر این مسئله آگاهند که آنها شایسته یک زندگی مرفه و انسانی هستند نه کار برده وار و بدون اجر و مواجب( در مورد زنان کارگر) برای سرمایه داران. سالهاست کارگران به طور پراکنده در کارخانجات و محل کارهای مختلف در حال مبارزه بر علیه این شرایط هستند برایش تشکل زدند، اعتصاب کردند، فریاد زدند، اما در غیاب تشکلهای توده ای شان بیشتر از این نتوانستند رژیم را به عقب برانند.

امروز طبقه کارگر می داند که برای برداشتن هر گام در جهت بهبودی وضعیت خود ناچار از تعرض به سیستم حکومتی سرمایه است. آنها شاهدند که چگونه بیش از سه دهه است که تمامی مطالبات آنان با زور سرکوب و اعدام و شکنجه زیرپا گذاشته شده است. آنها زندگی تحت همه جناحهای رنگارنگ سرمایه را تجربه نموده اند و می دانند که تحت حاکمیت هر کدام از این جناحها زندگی شان همان می شود که قبلاً بوده است. سیستم سرمایه داری ایران نمی تواند دموکرات باشد تنها راه برای بازتولید دوباره و انباشت دوره ای سرمایه در ایران به بهای قربانی نمودن زندگی زحمتکشان این جامعه میسر خواهد بود و همین مسئله سلاح سرکوب و کشتار را جهت جلوگیری از خیزش های اجتماعی رادیکال، برای سرمایه داری ضروری می سازد.

در شرایط کنونی که بحران اقتصادی می رود تا توده های هر چه وسیعتری را زیر آوار خود بگیرد این طبقه کارگر است که میتواند با استراتژی مشخص طبقاتی و با اتحاد با دیگرجنبش های رادیکال اجتماعی که تحقق خواست و مطالباتشان از گذر سرنگونی جمهوری اسلامی صورت می گیرد، می تواند آلترناتیو سیاسی خود را پیش بگذارد و توده های هر چه وسیعتری را به دور آن جمع نماید. امروز طبقه کارگر وقعی به شعار همه با هم و آشتی طبقاتی نمی نهد و می داند که منافعش با منافع هیچ کدام از جناحهای سرمایه داری نمی تواند در امتداد هم قرار گیرد.

در چنین موقعیتی است که با توجه به به اهمیت اول ماه می در مبارزه تاریخی کارگران و نیز جایگاه سیاسی ویژه ای که طبقه کارگر در این دوره می تواند بر عهده بگیرد فعالین سوسیالیست و چپ این جنبش علی رغم اختلافات سیاسی با هم حول یک اقدام مشترک جمع شده و مطالبات طبقه کارگر و سایر توده های زحمتکش ایران را در بیانیه های مختلف رو به جامعه مطرح نموده اند، بیانیه هایی که تمامی خواست نان و آزادی را برای توده ها به شکل یک پلاتفرم مشخص طبقاتی بیان کرده اند و با این وسیله مهمترین وظیفه خود را که تحلیل اوضاع مشخص فعلی و نیز تلفیق مطالبات اقتصادی و سیاسی و کمک یه شکل گیری یک قطب کارگری قدرتمند است را به درست انجام داده اند. این گام در ادامه گامهایی است که طبقه کارگر ایران در سال 89 و در اوج اینکه بسیاری جنبش را خاموش شده می انگاشتند در اول ماه می 89 برداشته شد.

ما به عنوان انجمن جمال چراغ ویسی از خواست و مطالبات سیاسی و رفاهی که توسط شورای برگزاری اول ماه می و نیز منشورمطالبات کارگری کمیته کارگران سوسیالیست بیان شده است، حمایت می کنیم و آنها را کامل ترین خواست و مطالبه در شرایط کنونی می دانیم که می توانند جنبش اعتراضی را به سمت انقلابی سوق دهند که منافع زحمتکشان ایران را تامین و تضمین نمایند و تمامی آلترناتیوهای بورژوازی را برای به بن بست کشاندن اعتراضات مردمی خنثی سازند و عملاً نشان دهند که این تنها آلترناتیو سیاسی طبقه کارگر است که خواست نان و آزادی را همراه هم به سرانجام می رساند. از همینجا هم از سایر نیروهای چپ و سوسیالیست می خواهیم که به شکل وسیعی از این خواست و مطالبات حمایت نمایند.

پرتوان باد اتحاد طبقاتی کارگران و زحمتکشان

زنده باد انقلاب، زنده باد سوسیالیسم

نابود باد رژیم سرمایه داری اسلامی ایران

انجمن جمال چراغ ویسی

info@ijcwa.com

ماه می 90