انجمن: از آنجا كه خود شما احتياجى به معرفى نداريد و پروندهتان باندازهى كافى شناخته شده هست من، با اجازه خود شما، سئوالاتم را مطرح ميكنم. اين حكم پنج سال زندان و سه سال تبعيد را به خود شما ابلاغ كردند يا به وكيل شما؟
محمود: رونوشت حكم براى وكيل فرستاده شده بود. او متن را تلفنى براى من خواند. من طبعاً احتياج دارم رونوشت حكم را داشته باشم. به همين دليل از وكيلم خواستم آنرا برايم فاكس كند. برايش مقدور نبود. به او گفتم شخصاً به تهران ميايم تا آنرا بگيرم. پذيرفت. از سقز به تهران سفر كردم، ولى وكيل در دسترس نبود. به اين جهت من خود رونوشت حكم را ندارم.
انجمن: ساير احكام چطور ابلاغ شد؟
محمود: آنها را نيز براى وكيل فرستادند. به آقاى جلال حسينى سه سال زندان دادندهاند. آقايان اسماعيل خودكام و هادى تنومند قرار منع تعقيب صادر شده است كه موجب خوشحالى است. به آقايان محسن حكيمى ؛محمد عبديپور و بورهان ديوانگر هر كدام دو سال زندان دادهاند.
انجمن: كميته هماهنگى در اطلاعيه خود اشاره به ماده قانونى كرده كه بر اساس آن شما را محكوم كردهاند. ممكن است در مورد اين ماده توضيح بيشترى بدهيد.؟
محمود: يك ماده نوشتهاند بنام ماده ٦١٠ قانون مجازات اسلامى. طبق اين ماده اگر دو نفر يا بيشتر جمع بشن و بخوان كارى عليه امنيت مملكت بكنند، تازه اگر اتهام محارب را به نافش نبسته باشند از دو تا پنج سال محكومش ميكنند. آقاى قاضى در اينمورد حداكثر مجازات را براى من تعيين كرده است.
انجمن: خوب اين چه ربطى داره به شما و دوستان شما كه بطور مسالمتآميز بطرف پارك كودك ميرفتهايد تا در بزرگداشت روز جهانى كارگر شركت كنيد؟
محمود: اينرا از قاضى محترم بايد بپرسيد.
انجمن: حكم تبعيد از كجا در آمده؟
محمود: يك مادهئى هست بنام ماده ١٩ قانون مجازاتهاى اسلامى كه به قاضى اجازه ميده مجازاتهائى زياد بكنه به آنچه در ماده
٦١٠ آمده است. قاضى از آنهم عليه من استفاده كرده و بر اساس آن سه سال تبعيد به قروه داده است.
انجمن: اين اتهام تشويش اذهان عمومى چيست كه به اتهامات افزودهاند و چرا به آن رسيدگى نشده است؟
محمود: من در سال ٨٢ بر اساس ميزان تورم و يك سطح توقع معمولى و انسانى يك جدول درست كردم بنام جدول خانواده پنج نفره. بر اساس محاسبه من حداقل دستمزد ميبايست
٢٥٥ هزار تومان در ماه ميبود، در حاليكه حداقل دستمزد رسمى در آن زمان روزانه 80هزار تومان . من به مسئولين جمهورى اسلامى نوشتم كه دستمزد واقعى كارگران بايد پرداخت شود. ميگويند توجه دادن به اين امر تشويش اذهان عمومى است و رسيدگى به آن در صلاحيت دادگاههاى عمومى است.
انجمن: خوب اين درخواست شما كاملاً انسانى است و مطمئناً اكثريت اعضاى جامعه را خوشحال كرده است. شما ممكن است ذهن قليلى كارفرما و سرمايهدار را مشوب كرده باشيد. آيا جامعه فقط اين معدود صاحبان ابزار توليد و پول و املاكند؟
محمود: اين سئوال را هم بايد از مقاماتى بپرسيد كه پرونده من را نوشتهاند. البته من روز خودش از حقوق خود دفاع خواهم كرد.
انجمن: حدود يكسال و نيم طول كشيد تا پرونده شما هفت نفر مورد رسيدگى قرار گرفت. ممكن است دلايلش را بيان كنيد؟
محمود: اعتراضات در ايران و در سطح بينالمللى زياد بود و حتماً اين مسئله تاثير داشته است. مثلاً خود بنده در 16 فروردين دادگاهى شدم و حكمم در همان ماه صادر شد. ولى آنرا به دفتر دادگاه و وكيل من ابلاغ نكردند. اينكه چرا اينكار را كردند، بايد از مسئولان قضائى پرسيده شود.
انجمن: به نظر شما آن اعتراضات چقدر در تصميم گيريها موثر بوده؟
محمود: طبعاً آنها را محتاط كرد. براى بخشى از اتهامات منع پيگرد قانونى شدند. در واقع ما را از آنها تبرئه نكردهاند، بلكه منع پيگرد زدهاند. اگر فرصت مناسبى دستشان بيافتد ممكن است آنها را پيگيرى كنند.
انجمن: چرا احكام را در اين زمان مشخص اعلام كردند؟
محمود: اينرا نيز مسئولان قضائى در سقز بايد جواب بدهند. اما من نكاتى بنظرم ميرسد كه بيان ميكنم. در حال حاضر جنبش كارگرى تحرك خوبى دارد. تلاش براى ايجاد تشكلهاى واقعى در جريان است. روزى نيست كه خبر چند اعتصاب كارگرى در اين گوشه و آن گوشه كشور، پخش نشود. در همين جا كارگران كارخانه نساجى كردستان حدود
٥٠ روز است كه در برابر توطئه و تهديد و فشار ايستاده و به اعتصاب خود ادامه دادهاند تا به خواستهاى خود برسند. رهبران اين كارگران مداوماً احضار و تهديد ميشوند و زير فشار قرار داده ميشوند. به اين كارگران اعتصابى گفتهاند كه حكم بازداشت
١٦ نفر از آنها صادر شده. اما اينها تسليم نميشوند. كارگران كارخانه پارچه بافى شاهو نيز به همين شكل. آنها نيز تحت فشارند، اما دست از مبارزه براى حقوق حقه خود برنميدارند. شايد مسئولان فكر كردهاند كه اگر احكام ما را در چنين شرايطى اعلام كنند روى اين جريانات مبارزاتى تاثير بگذارند.
انجمن: خوب تا هم اكنون تاثير اعلام احكام شما چه بوده؟
محمود: خشم، نگرانى و ناراحتى. كسانيكه شماره تلفن ما را دارند شب و روز تلفن ميزنند. نگرانى و همدردى خود را اعلام ميكنند. مىپرسند كه چكار كنند. ما هنوز تصميمى نگرفتهايم. ولى طبعاً از حقوق خود دفاع خواهيم كرد.
انجمن: پس بعداً توقع خود از تشكها و فعالين كارگرى در داخل را اعلام ميكنيد؟
محمود: فضاى جامعه ما بسته است و اگر كسى بخواهد در اينگونه موارد دخالتى بكند بايستى همه جوانب را مورد دقت و ارزيابى قرار دهد. به همين جهت تاكنون اتحاديهها و انجمنها عكسالعملى انجام ندادهاند. كميتهئى در شهر مريوان(کمیته همبستگی کارگران شهرستان مریوان ) تشكيل شده كه تا كنون دو اعلاميه صادر كردهاست. آنها در اين اعلاميهها حكم محكوميت ما را محكوم كرده و خواهان لغو فورى آن شدهاند. اين كه اتحاديه ها و انجمنها و فعالين كارگرى و حقوق بشرى چكار خواهند كرد در آينده روشن ميشود.
انجمن: دستگيرى شما و اتهامات متعاقب آن موجب اعتراضات شديد و اقدامات گسترده در سطح بينالمللى شد. فكر مىكنيد كه تشكلها و فعالين كارگرى و حقوق بشرى در كشورهاى مختلف جهان بايد براى دفاع از شما چكار كنند؟
محمود: من بار ديگر از همهى فعالين و تشكلهاى كارگرى در سطح بينالمللى تشكر ميكنم. آن فعاليتها مقامات قوه قضائيه را دست به عصا كرد. طبعاً كسانيكه خود در محل هستند بهتر تشخيص ميدهند كه چكار كنند. اما بايد بگويم كه در اين مرحله نامه نويسى ديگر كافى نيست. به اقدامات موثرترى احتياج هست. اگر اعتراضات و مبارزات پر تاثيرى در خارج سازمان داده شود و يك هماهنگى بين مبارزات داخل و خارج ايجاد شود ميشود مقامات قضائى را به عقب نشينى واداشت. اگر آنها متوجه شوند كه فشار زياد است راهى براى رهائى خود جستجو خواهند كرد. چون ما هيچ جرم غيره قانونى مرتكب نشدايم زيرا در ماده 63 قانون كار جمهورى اسلامى روز كارگر به رسميت شناخته شده است. در حال حاضر خواست حداقل ما لغو احكام و اعلام برائت 5 نفر باقيمانده است. حتى منع پيگرد كافى نيست. تبرئه كامل لازم است.
انجمن: سئوالات من تمام شد. اگر شما نكتهئى بنظرت ميرسد بفرما.
محمود: همانطور كه گفتم پس از اعلام احكام عليه ما تلفنهاى زيادى شده و اظهار نگرانى كردهاند. من دست همه اين دلسوزان را ميفشارم. ICFTU نيز يك نامه اعتراضى شديدالحن به رئيس جمهور نوشته كه موجب تشكر است. من به همه فعالين كارگرى اطمينان ميدهم كه مبارزه ما ادامه خواهد يافت. اگر فرجام خواهى ما نتيجه نداد و ما به زندان افتاديم، آنگاه بر اساس شرايط مبارزه خود را ادامه خواهيم داد. در آنصورت ما وارد يك فاز ديگر خواهيم شد. زندان هم محل مبارزه است. آنجا پر از قرباينان جامعه سرمايهدارى است. از آنجا نيز ميشود صداى خود را به بيرون رساند. آنها كه اين احكام را عليه ما صادر كردهاند فكر ميكنند ما عقب مىنشينيم. اين خيالى خام است. در روز اول ماه مه
٨٣ ما را بازداشت كردند تا مراسم روز جهانيمان را نگيريم، اما ما در همان بازداشتگاه با نواى الهام بخش سرود انترناسيونال روز طبقاتى و جهانى خود را گرامى داشتيم. در اينمورد نيز همين كار را خواهيم كرد.
انجمن کارگری جمال چراغ ویسی
www.akjamal.com