ضرورت پشتيبانى از برگزارى مراسم مستقل در اول ماه مه ٢٠٠٥

امروز را شاهد ميگيرم (اول ماه مه) که هر لحظه ايستادنم خاموشى است در اين جهان

از: محمود صالحى
به: گاى رايدر دبير کل کنفدراسيون اتحاديه هاى آزاد کارگرى
موضوع: ضرورت پشتيبانى از برگزارى مراسم مستقل در اول ماه مه ٢٠٠٥
تاريخ: ٢٧ فروردين ١٣٨٤

روز همبستگى جهانى طبقه ما در حالى دارد فرا ميرسد که من و شش رفيقم (آقايان جلال حسينى، محمد عبدى پور، برهان ديوانگر، هادى تنومند، اسماعيل خودکام، و محسن حکيمى) که در اول مه مه ٢٠٠٤ در شهر سقز دستگير شديم، هنوز با مقامات قضائى ايران در کشاکشيم. جمهورى اسلامى ايران گرچه در قانون کار يازده ارديبهشت را بعنوان روز کارگر برسميت شناخته ولى آنرا:
الف: بعنوان اول ماه مه و روز همبستگى جهانى طبقه کارگر برسميت نمى‌شناسد.
ب: برگزارى مراسم مستقل و علنى روز کارگر را برسميت نشناخته است.

ما پارسال که در ايران سال کبيسه بود همزمان با همطبقه‌اى هاى خود در دنيا روزمان را در ١٢ ارديبهشت گرامى داشتيم و آنرا مستقل از دولت برگزار کرديم. يعنى بدرون سالنهاى سربسته نرفتيم و بعنوان پيک نيک در دشت و صحرا مراسم نگرفتيم. بلکه براى بزرگداشت روز خود پارکى را در دل شهر سقز انتخاب کرديم. کارگران امسال همچون پارسال قصد دارند مراسم بزرگداشت روز جهانى خويش را آزادانه سازمان دهند، هر جا که ممکن باشد دوباره و بطرزى مسالمت آميز به خيابانها بيايند، سخنرانى کنند، قطعنامه بدهند مطالبات طبقه کارگر براى بهبود وضع اقتصادى، اجتماعى و سياسى اقشار محروم و تحت ستم جامعه ايران را بگوش همه برسانند. اينها همه حقوقى بديهى و اوليه است. اما کارگران براى تحقق همين حقوق بديهى بايد خطرات بسيارى را بجان بخرند. فعالين کارگرى براى کم کردن و به صفر رساندن اين خطرها به نظارت و توجه کنفدراسيون بين المللى اتحاديه هاى کارگرى آزاد بر برگزارى روز جهانى طبقه کارگر در ايران و کمک و پشتيبانى شما در صورت لزوم احتياج دارند.

در پايان از حمايت هاى بيدريغ و ارزنده شما از دستگير شدگان اول ماه مه سقز در سال گذشته تشکر ميکنم.