محمود صالحی فراموش نمیشود

سخنی صمیمی با سامرند صالحی عزیز محمود صالحی فراموش نمیشود احساسی که شما سامرند عزیز در رابطه با محمود مثل پدر داری قابل درک است. سامرند عزیز همانطور که در فراخوانت به درستی اشاره کرده ای کارگران ایران در بیحقوقی بسر میبرند و محمود به دلیل اعتراض به این بیحقوقی در مدت این سه دهه مورد آزار و زندانی یا شکنجه قرار گرفته است و زندانی شدن اخیرش هم در ادامه همین امر است.

اگر به مبارزات کارگران ایران در چند ساله اخیر نگاهی بکنیم جایگاه و نقش محمود صالحی را در صدر آنها خواهیم دید. از تلاش محمود در سال 1358 برای ایجاد تشکل کارگری و مبارزه برای بدست آوردن مطالبات کارگران خباز تا مبارزه کارگران نیشکر هفت تپه محمود جز قافله‌ سالاران این مبارزات بوده و هست. تلاشهای بیوقفه او برای ایجاد تشکل کارگران خباز سقز، کمک به سازمانیابی دوباره تعاونی مسکن كارگران و اداره آن به شیوه‌ئی درست، کمک به سازمان دادن تعاونی مصرف کارگران و اداره آن به طرزی موثر و درست، مبارزه برای تحمیل برگزاری آزاد مراسم اول مه، روز جهانی کارگر، به دولت و کارفرماها و دهها مورد دخالت پر تاثیر محمود فراموش ناشدنی است. او در تمام این تلاشها از خود گذشتگی کرده و با کارفرماها و دولت رویاروئی کرده است. او از هیچ فرصتی برای کمک به بهبود شرایط کار و زندگی کارگران و زحمتکشان غفلت نکرده است. محمود صالحی از هیچ فرصتی که میتوانست به پیشرفت کارگران برای احقاق حقوقشان کمک کند دریغ نورزیده است. او از خود مایه میگذاشت، خطر میکرد تا آخر میجنگید. بهمین خاطر و بدلیل سازش ناپذیر بودنش در پیش برد تلاشهایش همیشه مورد غضب کارفرمایان و مدافعانشان بوده است.

جمهوری اسلامی بعد از سالهای 1360 و از برکت جنگ هشت ساله توانسته بود که مبارزات کارگران را سرکوب کند و از مبارزه کارگران برای طرح مطالبات و ایجاد تشکلهای خود دورشان کند. درتمام این مدت شخصا شاهد تلاشهای محمودصالحی بودم که همانطور که شما اشاره کردی یا مبارزه میکرد یا بخاطرش در سالهای 1383 – 1382 در زندان بود.

در ماه اردیبهشت سال 1384 بود که کاربدستان رژیم هیاتی از جانب کنفدراسیون اتحادیه های آزاد کارگری(ای سی اف تی یو) را به ایران دعوت کرد تا به اصطلاح از وضع تشکلهای کارگری آشنا شوند. کاربدستان حکومت تدابیر امنیتی زیادی را به کار گرفتند و خانه کارگر و کارفرماها تمام امکانات موجودشان را بسیج کردند تا هیچ خبری به خارج از این محدوده بروز نکند. مواردی هم بود که با تهدید مانع حضور تعدادی شده بودند. جریاناتی آنچنان از این تهدیدها ترسیده بودند که جرات نزدیک شدن به محل را نداشتند. در روزهای آخر سفر این هیئت بود که محمود صالحی مطلع شد و فورا تصمیم گرفت که برود و این جمع را ببیند. یادم هست محمود گفت که من از هیچ فرصتی برای رساندن صدای اعتراض و نگرانیهای طبقه ام کوتاهی نخواهم کرد. او همان لحظه، که چند ساعتی از نصف شب گذشته بود، از سقز عازم تهران شد و ساعت پنج بعد از ظهر با عبور از تمام موانع خود را به هیئت رساند . محمود صالحی به همت گذشته درخشانی که داشت برای این هیات، که اصلا محمود را ندیده بودند و هر کدام از قاره ای دیگر به آنجا رفته بودند، نا آشنا نبود. آنجا به او گفتند که مشتاق دیدارش بودند و خیلی خوشحال شدند که موفق به دیدنش شدند. در این جلسه و با وقت کمی که داشت، معضلات گریبانگیر طبقه کارگر ایران و مبارزات چند ده ساله آن را باز گفت. محمود در این جلسه اعضای هیئت را از بی حقوقی کامل کارگران ایران و بی ربطی خانه کارگر به تشکل واقعی کارگری مطلع کرد. او به صراحت به اطلاع آنا بیوندی، سرپرست هیئت و بقیه رساند هر جریانی با این تشکلهای ضد کارگری وارد مناسبات شود هیچ اعتباری در بین کارگران ایران نخواهد داشت. او از اعضای هیئت خواست تا صدای حق خواهانه کارگران ایران را به همه کارگران دنیا برسانند و از مطالبات کارگران ایران برای ایجاد تشکلهای خودشان دفاع کنند. محمود از آنها خواست که در اول مه که از طرف خانه کارگر برگزار میشود شرکت نکنند و به اول مه که در سقز برگذار میشود شرکت کنند. او به اطلاع هیئت رسانید که مراسم سقز از نظر دولت غیر قانونی است و پیش بینی کرد که او و بقیه سازمان دهندگان دستگیر خواهند شد. این اتفاق افتاد و هیئت کنفدراسیون اتحادیه‌های آزاد کارگری به عینه دیدند که میزان بی حقوقی تحمیل شده به کارگران ایران چه اندازه وسیع است.

این نشست محمود صالحی یک لحظه تاریخی در جنبش کارگری ایران است واین بدلیل تحولی است که در روند و شکل و شیوه مبارزات کارگران ایران ایجاد کرد . دیدار محمود با هیئت، تلاش برای برگزاری اول مه، برگزاری این روز جهانی در زندان و پس از دستگیری و مبارزات داخلی و خارجی متعاقب آن به یک دوره رخوت مبارزات کارگران ایران خاتمه داد . مسائل کارگری ایران، بدنبال آن مبارزه به سرعت چند روز در سایتها و نشریات معتبر کارگری جهان منعکس شد. از این تاریخ ببعد اگر به شیوه مبارزات کارگران ایران نگاه کنید، تلاش کارگران برای ایجاد تشکلهای کارگری، روی آوری اقشار دیگر به جنبش کارگری ، پیدا کردن دوباره اعتماد فعالین کارگری به مبارزه علنی در مقابل کارفرمایان و دولتشان و حضور علنی در میدانهای دیگر را می بینید. محمود صالحی نوک تیزاین پیکان بوده و هست. کارفرمایان بارها دسیسه و توطئه هائی علیه محمود ترتیب دادند، ولی نا کام شدند. آخرینشان دادگاهی کردن محمود و همراهانش بود که بعد از دو سال کشمکش فراوان و آن همه اعتراضات داخلی و خارجی حکومت جمهوری اسلامی برای جلو گیری از گسترش تلاشهای طبقه کارگر ایران حکم یک سال زندان محمود صالحی را صادر کرد. چون میدانست مظهر این دوره جدید حرکتهای طبقه کارگر ایران محمود است. آنها به خیال خودشان با گرفتن محمود صالحی بقیه را به سکوت وادار خوهند کرد. اما این نقشه شومشان سرش به سنگ خورد.

از همان ساعتهای اول دستگیری محمود اعتراضاتی در سطح ایران علیه این حق کشی و دستگیری محمود شکل گرفت. محمود صالحی از داخل زندان رابطه اش را با فعالین کارگری حفظ کرد با پیامها و راهنمودهایش راهش را ادامه داد. در خارج از زندان در این چندماهه که محمود صالحی در زندان نگه داشتند آزادی محمود یکی از شعارهای اصلی بوده که در همه جا مطرح بوده. خواستهای کارگران ایران چه برای ایجاد تشکلهای کارگری و چه دیگر خواستهایش و چه برای آزادی محمود صالحی و دیگر فعالین که در اعتراضات کارگران ایران دستگیر شده‌اند دنیا را فراگرفته است. امروز چه در ایران و چه در کشورهای دیگر دهها نهاد، انجمن، کمیته و اتحاد درست شده که به اسم محمود و یا در دفاع از محمود صالحی و دیگرفعالان کارگری روزانه در رابطه با حق کشیهای که علیه کارگران ایران میشود افشاگری میکنند. جمهوری اسلامی دولت حامی سرمایه داران ایران با زندانی کردن محمود صالحی هدف اصلیش ایجاد وقفه در تلاشهای طبقه کارگر ایران بود که در تحقق این هدفش ناکام ماند.

سامرند عزیز به همین اعتبار محمود صالحی فراموش نشده و هیچ وقت فراموش نمیشود.

علی خدری
27 /11/2007