ستم مضاعف بر کارگران ؛ در حاشیه یک گفتگو

حافظی، مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی در جمع نما یندگان اتاق بازرگانی لرستان اعلام کرد که کارفرمایان لرستان، 74 میلیارد تومان به سازمان تامین اجتماعی بدهی دارند.

به گزارش ایلنا (مورخه 15 شهریور 1390)، رحمت اله حافظی در این دیدار با اشاره به مطالبات 74 میلیارد تومانی سازمان تامین اجتماعی از کار فرمایان استان لرستان ، از آمادگی این سازمان برای همکاری در تقسیط بدهی کارفرمایان خبر داد. وی عدم اعلام واقعی دستمزد کارگران از سوی کارفرمایان را ازجمله مشکلات این سازمان عنوان کرد و افزود این مسئله فرایند ارائه خدمات مناسب به بیمه شدگان را دچار مشکل می کند.

کارگران ؛از این گفته دو نکته نتیجه می شود؛

اول اینکه ،همانطور که کارگران اطلاع دارند، کارفرمایان واحد مربوطه هر ماه با صدور فیش حقوقی و تهیه لیست حقوقی، مبالغی را ازحقوق و مزایای دستمزد ماهانه ، تحت عناوین مالیات و بیمه را کسر می کنند . بر اساس دستمزدی که کارفرما در لیست بیمه منظور می کند، مبلغ 30% تحت عنوان بیمه، در لیستهای مربوطه منظور می شود که 7% از این مبلغ ، مستقیم از حقوق کارگر کسر می شود تا در پایان هر ماه به حساب سازمان تامین اجتماعی واریز شود . این 7 % مربوط به بیمه و خدمات درمانی کارگر می باشد و 23 %مابقی که توسط کارفرما باید پرداخت شود، مربوط به بازنشستگی و بیمه بیکاری کارگران می باشد.

آنچه آقای حافظی مدیر عامل تامین اجتماعی به آن اقرار می کند این می باشد که مبلغ 7 % کسر شده از حقوق کارگران به حساب تامین اجتماعی واریز نشده وبه بیان دیگر این مبالغ کسر شده به حساب شخصی کارفرمایان واریز شده و این چیزی نیست جزیک دزدی آشکار از حق و حقوق کارگران.

نکته دوم که حافظی، مدیر عامل سازمان تامین اجتماعی بدان اشاره دارد عدم ارسال دستمزد واقعی کارگران و منظور کردن آن در لیست بیمه تامین اجتماعی است . سالیان سال است که صاحبان سرمایه در ایران برای اینکه از زیر بار پرداخت 23% بیمه(سهم کارفرما) شانه خالی کنند همیشه حداقل دستمزد را مبنای کسر بیمه قرار داده اند که این تنها نفع کارفر ما را در بر دارد ،چرا که بر اساس قوانین سازمان تامین اجتماعی در زمان بازنشستگی و یا از کار افتادگی و حتی زمانی که به هر دلیل،کارگرمشمول در یافت حق بیمه بیکاری شود مبنای پرداخت، آخرین مبلغی است که در لیست بیمه منظور شده باشد و بدین گونه کارفرمایان نه تنها در دوران اشتغال به کار، به دستمزد های ناچیز ما دستبرد می زنند، بلکه با توجه به آنچه گفته شد در زمان در یافت بیمه بیکاری و بازنشستگی حداقل دستمزد ها را برای ما رقم می زنند.

امانکته قابل تامل این است که چرا سازمان تامین اجتماعی با وجود اینکه می داند که کارفرما اینگونه آشکارا حقوق کارگران را پایمال می کند، نه تنها دم فرو می بند د ، بلکه با مماشات و خواهش و تمنا بدهی 74 میلیاردی به تامین اجتماعی را می خواهد با تقسیط از کارفرما ها وصول کند؟ جواب ساده است ، منافع مشترک در استثمار کارگران.

این عین ستم مضاعفی است که سازمان تامین اجتماعی و کارفرمایان به دلیل منافع مشترکشان بر علیه کارگران بکار می گیرند. این ثابت می کند که نه سازمان تامین اجتماعی و نه وزارت کارو امور و اجتماعی و نه شورا ها ی اسلامی و نه هیچ ارگان و سازمان سرمایه سالاردیگری، نه تنها نمی تواند در راستای تحقق حقوق ما کارگران گام بردارند، بلکه برعکس تمامی این دستگاهای عریض و طویل، قسمتی از سیستم سرمایه داری هستند که خود در استثمار وباز تولید ستم بر کارگران شریک می باشند ومناسبات سرمایه داری در ایران توسط این چنین نهاد ها یی به حیات خود ادامه می دهد.

ما کارگران نباید به هیچ کدام از این مراکز استثمارگر توهمی داشته باشیم ، باید به نیروی خود باورکنیم . باید آگاهانه باور داشته باشیم که عامل تمامی مناسبات ظالمانه در ساختار نظام سرمایه داری نهفته است . برای رسیدن به یک زندگی شایسته و بدور از استثمار، باید تمامی ابزار تولید و منابع درآمدی در اختیار منافع عمومی جامعه قرار گیرد . برای رسیدن به یک زندگی آزاد و برابر باید متشکل شد و خود را در تشکل های محل کار ومحل زندگی سازماندهی کرد.

بهزاد سهرابی

15 شهریور 1390