زنده باد جنبش توده ها، زنده باد جنبش کارگری

بین جنبش کارگری وبحران انقلابی موجود در جامعه چه ارتباطی وجود دارد؟ جواب به این سوال مسئله بسیاری از فعالین کارگری و از جمله ما کارگران سوسیالیست است. بر اساس جواب به این پرسش ما خواهیم گفت که جنبش موجود از چه ماهیتی برخوردار است و بر این مبنا ما در جنبش موجود شرکت خواهیم کرد یا نه و در صورت شرکت چه نقشی خواهیم داشت؟ بسیار ساده و صریح باید بگوییم که انگیزه مردمی که به خیابان آمده و می آیند، دارای دو بعد است: اول مطالبات آزادیخواهانه و دمکراتیک و دوم ، مطالبات اقتصادی مردم است. هر چند که مردم پس از تقلب در انتخابات به خیابان آمدند اما بر هر انسان بی غرضی روشن است که طی سال های طولانی حاکمیت جمهوری اسلامی فشار اقتصادی هر روز بیشتر و بیشتر گردیده و جان مردم را به لب رسانده است. تا آنجا که مردم و کارگران بارها اعتراض خود را نشان دادند. صدها اعتصاب ، راه بندان ، تجمع، تحصن، ایجاد تشکل و یا اقدام به آن ، مخالفت، انتشار نشریات و اطلاعیه ها و ... کارنامه کارگران و مردم بوده و در مقابل موج دائمی و سنگین سرکوب، هزاران اعدامی و زندانی، انواع شکنجه های قرون وسطایی، سانسور وسیع، تهدید و احضارها،هشت سال جنگ ارتجاعی و کشته شدن میلیونها نفر در این جنگ، ترورهای دولتی استثمار فزاینده کارگران، بیکار سازی ، حاکم نمودن قرار دادهای موقت، ممانعت از ایجاد تشکل های کارگری، بازداشت و زندانی نمودن فعالین کارگری، دانشجویی،زنان و... نیز کارنامه جمهوری اسلامی بوده و هست. کارگران و اکثرمردم تحت فشار اقتصادی شدید موقعیتی یافتند تا اعتراضات خود را بروز دهند. مردمی که با پوست و گوشت خود فشارهای اقتصادی را لمس کرده اند و هر لحظه زندگی آنها با این مسئله استکاک داشته طبیعی است که در موقعیت پدید آمده عصیان نمایند و اعتراض خود را به اشکال ممکن نشان دهند.

از سوی دیگر سی سال خفقان شدید و دخالت در هر اموری از زندگی حتی، خصوصی ترین آنها نیز باعث گردیده تا توده ها مطالبات آزادیخواهانه و دمکراتیک وسیعی داشته باشند. در جریان هر حرکت حتی کوچک اجتماعی و سیاسی مخالف حکومت ، با مانع دستگاه سرکوب روبرو هستیم و در نتیجه آزادی مطالبه ای گسترده و وسیع برای همه مردم و کارگران است.

اما جنبش موجود بعد دیگری نیز دارد که رهبری آن است. نیروی اصلاح طلب جمهوری اسلامی که در جریان کودتای درون حکومتی تا حدود زیادی از دولت بیرون رانده شده اند و بخش قابل توجهی از توهم توده ها را پشت سر خود دارد. اصلاح طلبان به همراه خیل لیبرال ها ، تلاش می کنند تا این جنبش را تحت تسلط خود نگاه دارند. آنها به نتیجه تقلبی انتخابات معترضند. اصلاح طلبان به از دست دادن موقعیتشان در دولت معترضند، آنها به بسته شدن روزنامه های خود اعتراض دارند ، به موقعیت های اقتصادی از دست رفته که منافع میلیاردی و عظیمی به همراه داشت اعتراض دارند و سهم خود را از جمهوری اسلامی می خواهند. موسوی گفت: جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم و نه یک کلمه زیاد ، اما به حذف خود و جناحش از آن اعتراض دارد، اما آیا اوضاع با جمهوری اسلامی اصلاح طلبان روبراه می شود؟ سهم ما کارگران در تمام طول عمر جمهوری اسلامی استثماروفقر فزاینده بوده و هزار یک جور بی حقوقی وشرایط غیر انسانی به ما تحمیل شده است. سهم همه جناح های حکومتی در ایجاد چنین شرایطی از یکدیگر کمتر نبوده است. همه آنها در جنایت و قتل عام کارگران وآزادیخواهان شریک بودند و کارنامه های سیاهی از خود بجای گذاشتند. شما مردم نیز در بیشتر موارد با ما کارگران در تحمل رنج های ذکر شده شریک بوده اید. بنا بر این ما گذشته آنها را می دانیم و بهای زیادی بخاطر آنها پرداخت کرده ایم و حالا نیز که بیان فشرده هدف آنها جمهوری اسلامی نه یک کلمه کم نه یک کلمه زیاد است و فقط با حضور اصلاح طلبان در آن می خواهند به قدرت برسند، چرا باید دنباله رو آنها باشیم؟ چرا باید تاریخ را فراموش کنیم؟ چرا باید آینده خود را فدای منافع آنها نماییم؟ چه فرقی خواهد کرد که سپاهیان حکومتی ما را استثمار کنند یا اصلاح طلبان. آیا ممکن است که اصلاح طلبان برای ما خوشبختی ، رفاه وآزادی را به ارمغان بیاورند؟ یکبار در جریان انقلاب 57 مردم و کارگران با تظاهرات خیابانی و اعتصابات سراسری و در نهایت قیام مسلحانه 22 بهمن تومار رژیم سلطنتی را در هم ریختند و در این راه فدا کاری های بسیاری انجام شد، اما رهبران ناخلفی که ما به آنها توهم داشتیم، دست آوردهای ما را به یغما بردند و از همان آغاز، سرکوب ما را در دستور کار قرار دادند. انواع و اقسام گرایشات جمهوری اسلامی در طول سی سال گذشته ، وجه مشترکشان استثمار ، غارت و سرکوب ما بوده است. آنها منافع مشترکی در مقابله با کارگران و مردم داشته اند و فقط برای کسب منافع بیشتر به جان هم افتادند.

بنابر این ما در مبارزات مردم فعالانه شرکت خواهیم کرد، اما نه با پرچم سبز اصلاح طلبان، ما در تظاهررات خیابانی شرکت خواهیم کرد اما نه در تایید رهبران اصلاح طلب ، بلکه برای مبارزه با استبداد موجود. ما نیز همچون دیگر مردم از هر فرصتی برای به خیابان آمدن استفاده خواهیم کرد، اما نه برای به قدرت رساندن جناح رانده شده از حکومت، بلکه برای به قدرت رساندن نهادهای کارگری و مردمی مثل شوراها خواهیم جنگید. ما برای یک انقلاب واقعی و تمام عیار علیه سرمایه داری به میدان می آییم و نه برای براه انداختن یک انتخابات نمایشی و فرمالیته دیگر. ما بخوبی می دانیم که یک انقلاب واقعی شکل نخواهد گرفت مگر با به میدان آمدن کارگران توسط اعتصابات سراسری و گسترده. مبارزا ت توده ها با اعتصابات کارگری و به میدان آمدن طبقه کارگر تبدیل به یک انقلاب خواهد گردید و هر چند اینها اراده گرایانه و یک شبه پدید نخواهند آمد ، اما به هر حال ما در این راستا تلاش خواهیم کرد و برای رسیدن به هدف ضروری است که کارگران آگاهانه در مبارزات موجود شرکت کنند و هم دیگر روشنفکران و توده ها با مبارزات کارگران متحد شوند.

واضح است با گذشت چند ماه از بروز اعتلای انقلابی در جامعه ، بحران ادامه خواهد یافت و ما کارگران سوسیالیست در این شرایط و در هر مقطع و تند پیچ در حد توان خود در این جنبش دخالتگرخواهیم بود. ما سوسیالیست ها نمی توانیم نسبت به شرایط موجود بی تفاوت باشیم و نه تنها در مبارزات جاری فعالانه شرکت خواهیم کرد، بلکه با تمام توان در راستای متحد نمودن جنبش کارگری و جنبش اجتماعی موجود فعالیت خواهیم نمود.مطالبات دمکراتیک مردم بخشی از مطالبات سوسیالیستی ما کارگران است. هر گام عملی در راه مبارزه با استبداد و عقب راندن آن، منافع ما کارگران را تامین خواهد کرد. امروزه مطالبات کارگران و مطالبات دمکراتیک با هم گره خورده اند. مبارزه برای تامین منافع سوسیالیستی کارگران همراه با مبارزات مردم پیش خواهد رفت و رابطه متقابلی بین آنها وجود دارد و در واقع هر یک بدون دیگری کامل نخواهد بود و در نهایت در صورت رهبری طبقه کارگر این جنبش به اهداف واقعی خود خواهد رسید. ما با تمام توان از جنبش وسیع و رادیکال مردم،زنان ودانشجویان حمایت می نماییم و آن را متحد قوی جنبش کارگری می دانیم و از تمام فعالین انقلابی جنبش انتظار داریم تا دراین راه ما را یاری نمایند. نباید اجازه دهیم تا یکبار دیگر همچون دوران انقلاب 57 سرمایه داران میوه چین انقلاب ما شوند.

کمیته های کارگران سوسیالیست داخل کشور-6 دیماه88