کارگران هفت تپه به تشکل نیاز دارند

امروز یکشنبه، چهاردهمین روز اعتصاب و تظاهرات کارگران شرکت نیشکر هفت تپه است. خواست های کارگران در این اعتراضات عبارتند از: پرداخت حقوق معوقه 2 ماه اخیر، پایان دادن به پرونده سازیها و احضار فعالین کارگری به دادگاه انقلاب، برکناری مدیر عامل شرکت یعقوب شفیعی و همچنین اعضای هیئت مدیره ، برکناری رئیس حراست شرکت فردی بنام زیوداری که در سرکوب، جاسوسی و پرونده سازی علیه کارگران نقش مستقیم دارد. در یکساله اخیر هیچ بخشی از کارگران ایران مانند کارگران شرکت نیشکر هفت تپه بارها برای خواستهای خود اعتصاب و تظاهرات نکرده و مورد هجوم نیروهای انتظامی و اطلاعاتی قرار نگرفته اند. تظاهرات امروز نیز که در آن بیش از 4000 از کارگران و خانواده ها و فرزندانشان شرکت داشتند مورد هجوم نیروهای انتظامی قرار گرفت.

شرکت نیشکر هفت تپه در نتیجه سیاست مستقیم دولت در کاهش تعرفه های گمرکی واردات شکر که یک شبکه از آخوندها را به سودهای نجومی رساند در معرض تعطیلی است و زندگی هزاران کارگر و خانواده هایشان مورد تهدید جدی می باشد. هر چند مطالبات کارگران در این اعتراضات برای رفع خطر تعطیلی شرکت و به نوعی حفظ شغل ونیز اعتراض به ارگانهای سرکوب کارگران اعتصابی نظیر اداره حراست شرکت و دادگاههاست اما دارای ویژگیهایی نیز بوده است.

کارگران شرکت نیشکر هفت تپه تلفیقی از برگزاری مجمع عمومی، اعتصاب و تظاهرات را برگزیده اند که در نتیجه هم صفوفشان متحد مانده و هم رابطه رهبرانشان را با وسیع ترین بخش کارگران مستحکم گردیده و باعث شده که دستگیری و فشار رژیم بر رهبران کارگری کاربرد خود را از دست بدهد. برگزیدن اشکال مختلف مبارزه همچنین ابزارهای رژیم اسلامی در جلوگیری از پخش خبر مبازره و خواست کارگران را ناکارا کرده ونیز باعث پشتیبانی مردم شهر از کارگران و خواستهایشان شده است.

بعلاوه کارگران شرکت نیشکر هفت خواست داشتن حق و آزادی ایجاد تشکل کارگری، به نیروی کارگران را در لیست خواست های شان قرار داده و آنرا به طور دو فاکتوبه مرحله عملی رسانده اند. ایجاد تشکل توده ای طبقاتی کارگران خواستی است تاریخی که اکنون دیگر از مرحله فقط خواستی مانند دهها خواست دیگر جنبش کارگری ایران گذشته وبیشتر از هر زمان دیگری به مرحله عمل نزدیکتر شده است. توده های کارگر در پراتیک روزمره و در هر مبارزه بیشتراز پیش پی می برند که برای رسیدن به خواست هایشان، داشتن تشکل تعیین کننده است. خواست آزادی ایجاد تشکل می رود که به خواست ثابت هر مبارزه و اعتراض کارگری تبدیل گردد. این آن نیاز استراتژیک هم جنبش کارگری و هم جامعه است که می تواند دیگر جنبش های اجتماعی را نیز هر چه بیشتر به گرد طبقه کارگر جمع نماید.

کمیته اجرائی اتحاد سوسیالیستی کارگری

مه 2008

wsu@home.se