پرشکوه باد مراسمهاى اول ماه مه

تمام خبرها حاکى است که براى برگزارى مراسم روز کارگر امسال جنب و جوش زيادى در شهرها مشاهده ميشود. اين جنب و جوش دو شکل متضاد دارد. در صف کارگران و مردم آزاده شادى و نشاط و در صف سرمايه‌داران و جمهورى اسلاميشان غم و نگرانى بچشم ميخورد. در صف نخست رهبران کارگرى آشکارا در تلاشند تا دستها و دلها را بهم گره بزنند. و در صف دوم مسئولين مخيفانه در حال توطئه‌اند تا اين دستها و دلها وحدت نکنند. اولى پيام‌آور رهائى، سربلندى و رفاه است. دومى در تلاش است تا از رسيدن اين پيام جلو گيرد و عبوديت، سرافکندگى و فقر را دوام بخشد. راستى چه خبر است؟ اينهمه تحرک از کجاست. اول ماه مه، روز همبستگى جهانى طبقه کارگر، و تلاش براى هرچه پر شکوه‌تر برگزار کردن آن در راه است.

جمهورى اسلامى بعنوان يک حکومت ايدئولوژيک از همان ابتدا دريافته بود که روز جهانى کارگر برايش مثل بختک است. به همين جهت خمينى خدا و پيغمبر را به يارى گرفت تا طبقه کارگر را قانع سازد که نيازى به رسميت شناسى اين روز نيست. وقتى اين حيله کارگر نيفتاد و ترفندهاى ديگر نيز توسط وزن و جايگاه اجتماعى طبقه کارگر و شدت اعتراضات و مبارزات آن خنثى شد عاملين سرمايه بناچار ١١ ارديبهشت را بعنوان روز کارگر پذيرفتند. اما جنبه بين‌المللى و تظاهرات خيابانى آنرا هرگز برسميت نشناختند. تلاش آنها اين بود که کارگران را ناچار کنند تا در مراسمهاى دولتى و در سالنهاى دربسته شرکت کنند و حرفهاى صد من يک غاز بشنوند. سه سال (١٣٥٨ -١٣٦٠) پس از تظاهراتهاى روز کارگر در اکثر شهرهاى ايران که به برکت انقلاب ممکن گرديد اولين بار در سنندج بود که حکم و اراده حکومت اسلامى سرمايه را ناديده گرفتند و «اتحاديه صنعتگر» در اول مه‌ها شهر را سه سال پياپى (١٣٦٦ - ١٣٦٨) به عرصه آواى سرود انترناسيونال و سر دادن قطعنامه‌هائى تبديل کردند که خطوط يک قانون کار انقلابى را بدست دادند. اول ماه مه در سنندج، سال ١٣٦٦ در پاساژ ناصر رنج آورى، سال ١٣٦٧ در سالن تختى و سال ١٣٦٨ در پاساژ عزتى برگزار شد. زنده ياد جمال چراغ ويسى سخنران مراسم اول ماه مه سال ١٣٦٨ سنندج بود که توسط رژيم اسلامى دستگير و اعدام شد.

بعد از ناممکن کردن برگزارى مراسمهاى مستقل و با شکوه سنندج از جانب رژيم که با قتل و زندان و شکنجه‌هاى جنايتکارانه ممکن گرديد اين کارگران و مردم آزاده در سقز بودند که اين پرچم را سال گذشته بار ديگر برافراشتند.

رهبران و فعالين راديکال کارگرى در چند شهر کردستان در سال گذشته همراه با فعالين کارگرى در تهران و رشت مراسم روز جهانى خود را بطور مستقل و با خواستهاى راديکال سازماندهى کردند. آنها کردستان را بخارج کردستان پيوند زدند و به اين لحاظ از مراسمهاى دهه شصت سنندج فراتر رفتند. اين دستاورد مهمى است و فعالين قصد دارند امسال به ليست شهرهائى که نمايندگانش در «شوراى کارگران برگزار کننده اول ماه مه» شرکت کردند بيافزايند.

امسال تناسب قوا بين کارگران و رژيم به نسبت پارسال بهتر است. بدلايل زير:١- پارسال مقامات و ماموران انتظامى در شهر سقز دچار يک اشتباه فاحش شدند. آنها به صف کسانى که عازم پارک لاله براى برگزارى مراسم بودند حمله کردند و ٥٠ نفر را دستگير کردند و سرانجام ٧ رهبر و فعال کارگرى را زندان کردند. کمپينى که راه افتاد رژيم را به تمامى در تنگنا قرار داد. نتايج اين کمپين پيروزمند روحيه کارگران را بالا برد. دستگير شدگان در داخل شناخته تر شدند و در سطح بين‌المللى نيز وجه پيدا کردند. خانواده‌هاى آنها نيز بعنوان همسران و فرزندانى رزمنده شناخته شدند. اين مسئله باعث شد تا بى حقوقى کارگران بيشتر مورد توجه قرار گيرد و ايران را زير ذره بين قرار داد. با توجه به تماسى که اين مبارزين با تشکلها و رهبران کارگرى بين‌المللى دارند توجه جهانى به مراسمهاى اول ماه مه امسال بيشتر خواهد شد و همين امر امکان وحشيگرى رژيم را کاهش خواهد داد.

٢- کارگران در تداوم مبارزات ساليان خود که عمدتا دفاعى بودند هم اکنون درگير مبارزه‌اى کاملا تهاجمى و سراسرى براى تحميل حق تشکل به رژيمند. اين مبارزه که هم اکنون جريان داشته و در حال گستردگى و تقويت است خود از يک تناسب قواى بهتر برخاسته و به نوبت خود بر بهبود تناسب قواى کنونى تاثير خواهد گذاشت.

٣- امسال مراسمهاى اول ماه مه بر بستر اعتراضى سرتاسرى که عليه تعيين حداقل دستمزد وجود دارد، برگزار ميشود. در چنين شرايطى ميتوان زنان و مردان کارگر بيشترى را همراه با خانواده‌هايشان در وسيعتر و بهتر برگزار کردن مراسمها شريک کرد.

٤- اقشار تحت ستم و فشارى که قبلا براى تحقق مطالباتشان به دوم خرداد، بعنوان يکى از بروزات جنبش اصلاحات در ايران اميد بسته بودند اکنون نوميدند. بخشى از اين نيروها، مخصوصا در ميان جوانان، تا حدى به چپ آمده‌اند. اينها ميتوانند صفوف شرکت کنندگان در مراسمها را گسترده‌تر کنند.با توجه به نکات فوق مراسمهاى امسال ميتواند با صفوفى گسترده‌تر و با سخنرانيها و قطعنامه‌هاى با کيفيت‌ترى پيش رود. در کردستان بايستى براى برگزارى مراسمها در دل شهرها و يا خيابانها تلاش کرد. در خارج کردستان ميتوان با انعطاف کامل عمل کرد.

مراسمهاى امسال توسط رهبران و فعالينى شجاع، با تجربه و آگاه سازماندهى ميشود. طبعاً آنها خود تناسب قوا را ميشناسند. نکاتى که من مطرح کردم صرفا براى توجه دادن و احتمالا بحث و تبادل نظر بود و بس.

فرارسيدن اول ماه مه فرخنده باد.

لندن، تاريخ ١٧ آوريل ٢٠٠٥