گرامی بادیادوخاطرۀ زندانیان سیاسی

به خون خفتۀ دهۀ 60 وشعر ِتابستان ٦٧

بیادتمامی کمونیستها،انقلابیون،زنان ومردان اَگاه واَزادیخواهی که درسالهای 60 وبویژه درتابستان 1367بابی رحمی تمام بدست جلادان رژیم ددمنش وطرفدارسرمایه و سرکوب جمهوری اسلامی به گلوله بسته شده وجان شیرین وعزیزخودرادرراه ایده هاو اَرمانهای کمونیستی،اَزادیخواهانه وانسانی خویش ازدست دادندوفصلی جدید،سرشارازشورومقاومت،فداکاری واستقامت به تاریخ مبارزاتی سرزمینمان ودرنهایت به تاریخ مبارزه طبقاتی استثمارشدگان وبرعلیه استثمارکنندگان وطبقات سرکوبگرافزودندوبا مقاومت دلاورانۀ خودبرای همیشه جاودانه گشتند.

این کشتارهولناک وقتل عام زندانیان سیاسی،برگ سیاه ِدیگری رابه کارنامۀ ننگین این سرکوبگران وقاتلان،یعنی مجریان وگردانندگان رژیم ِجمهوری اسلامی افزود.

تاریخ همۀ جوامع ِتاکنون موجود،تاریخ مبارزۀ طبقاتی است .(مانیفست حزب کمونیست) اَری این اصل اساسی،مهم وتاریخی است که برسرلوحۀ برنامۀ تمامی کمونیستهای جهان نوشته شده است ودرتمام ادوار تاریخی این اصل وجودداشته است.

دربرده داری،فئودالیزم،سرمایه داری وتانابودی کامل این نظام طبقاتی موجود،این اصل اساسی وپایه ای درموردهمۀ جوامع صادق میباشد.

براساس همین اصل ودراین راستاهرسیستم ونظام طبقاتی که حافظ منافع طبقات سرکوبگر واستثمارگراست(دردوران کنونی سیستم سرمایه داری) برای حفظ خویش وازبین بردن نیروهای بالنده وپیشرو(طبقۀ کارگر-زحمتکشان،کمونیستهاوانقلابیون)به ایجاددولت حافظ منافع خودوبه رعب ووحشت وتروردست میزندوبابه وجوداَوردن ارگانهای خود(قوانین،دادگاهها،ارتش،سپاه،بسیج،زندان،شکنجه واعدام) دست به سرکوب مخالفان و معترضین به سیستم استثمارگرخودزده اند.

نیروهای رژیم برای وارد کردن فشارودرهم کوبیدن مقاومت درجامعه ازاین ابزارهابه نفع خوداستفاده میکنند.هدف اَنان حفظ سیستم طبقاتی خودوازبین بردن نیروهای کمونیست ومبارزوبالنده میباشد.

رژیم جمهوری اسلامی ودولت مدافع ونمایندۀ اَن نیزازاین اصل پایه ای واساسی تمامی جوامع طبقاتی تاکنونی مبرانیست ونبوده است.پس ازسرنگونی رژیم پهلوی دربهمن57وپس ازغصب دستاوردهای قیام بهمن توسط دولت جدیدسرمایه داری-اسلامی،رژیم تازه بر اریکۀ قدرت،دست به اقدامات سرکوبگرانه برعلیه کا رگران-زحمتکشان ،کمونیستها ،زنان،دانشجویان وملیتهای تحت ستم دست زد.

پیش ازروی کاراَمدن رژیم جمهوری اسلامی، هنوزشور وروحیه انقلابی درجامعه وجود داشت وباتوجه به گستردگی فعالیتهای سیاسی-انقلابی وشکل گیری تشکل های چپ وکمونیستی ازیک طرف وعطش جامعه به تغیرات انقلابی،مثبت، وخواست وشوق بدست اًوردن اًزادی های سیاسی،اجتماعی وتغیرات بنیادی اقتصادی سراسرجامعه رادربرگرفته بود.

دراًن شرایط نااًرام سیاسی-اجتماعی وبحران سیاسی-اقتصادی که رژیم جمهوری اسلامی رادرخودپیچیده بود،رژیم برای خلاصی ازاین بحران،بادرگیرشدن درجنگ باعراق سعی کردکه افکارعمومی راازبحران داخلی منحرف کرده وتوجه اقشارمختلف مردم راکه درگیردرمبارزه برعلیه خوداوبودندرابه بهانه اینکه اسلام ازطرف دشمنان خارجی(دولت عراق)درخطر است از مشکلات اصلی و واقعی دورکند.

رژیم سعی کرد توجۀ توده های کارگروزحمتکش رابه موضوعات دیگری(دفاع ازمیهن اسلامی) غیرازخواسته های اصلی وعادلانۀ اًنان منحرف کندوجوانان ونوجوانان رابه شرکت درجنگ خانمان براندازباعراق تشویق کرده وشروع به سازماندهی جامعه درپشت شعاردفاع ازاسلام ووطن اسلامی نمودوبدینوسیله برای پرده پوشی بحران حاد خودددست به سرکوب ملیتهای تحت ستم کرد،ترکمن،عرب زدو به سرکوب،دستگیری،شکنجه،اعدام کمونیستها،انقلابیون،زنان،دانشجویان وسایراقشاراگاه واًزادیخواه کشوراقدام نمودوبه اعدام نیروهای مبارزوکمونیست وسرکوب تشکیلاتهای کمونیست-چپ واًزادیخواهان پرداخت.

درمدت بسیارکوتاهی باترورغیرقابل وصفی که درسراسرایران بوجوداًورده بودتعدادبیشماری ازکمونیستها،مبارزین-مخالفین واًزادیخواهان،افرادی ازاقلیتهای مذهبی(بهایی)رادردادگاه های چنددقیقه ای محاکمه وتیرباران وحلق اَویز کردند.که دراین میان نوجوانان بسیاری ازهواداران گروههای سیاسی کمونیستی وانقلابی ومخالف رابه جرم خواندن ویاپخش یک اعلامیه ویاحتی براثر شک وگمان به هواداری ازیک تشکیلات رزمنده دستگیرشده بودند،بدون هیچ مدرکی بعدازشکنجه های فوق بشری به جوخه های اعدام سپردند .

پس ازپایان گرفتن جنگ ارتجاعی ایران وعراق،جنگی خانمانسوز که به قیمت کشته،معلول ،ناپدیدوگروگان شدن هزاران سربازومردم عادی ازهردوکشورگردید،باردیگردرسال67 رژیم ددمنش جمهوری سرمایه داری اسلامی به کشتاری هولناک وبی سابقه وبزرگ درتاریخ بشردست زد.به این امیدکه رعب ووحشت درجامعه بوجوداَوردوبه خیال خویش برای همیشه هرصدای معترض ومبارزی راخاموش کند.

تقریبا"تمامی زندانیان سیاسی راکه پس از روی کاراَمدن رژیم جمهوری اسلامی درزندان به سرمیبردندوتعدادبیشماری ازاین انسانهای مبارزدرسالهای حکومت دیکتاتوری پهلوی نیزدر زندان به سربرده بودندوپس ازسپری شدن دوران محکومیتشان هنوزدرزندانهای مخوف رژیم اسلامی محبوس بوده واَزادنشده بودندراباوجوداینکه مدت محکومیت اَنان به سررسیده بودوبایداَزادمیشدند،بیشرمانه وددمنشانه به مرگ محکوم کردندوبه دست جوخه های اعدام سپردند.

کشتاروقتل عام بی سابقۀ زندانیان سیاسی درسال67درزندانهای مخوف جمهوری اسلامی صورت گرفت.این کشتاردرتعدادووسعت خویش بیسابقه میباشدوبرای همیشه درذهن تاریخ مبارزۀ طبقاتی سرکوب شدگان برعلیه سرکوبگران باقی خواهد ماند.

رژیم جمهوری اسلامی برای سر پوش گذاشتن بر بحران سیاسی،اقتصادی واجتماعی مداوم خویش دست به کشتاربهترین فرزندان کارگران وزحمتکشان زدوبه این صورت به بحرانی که گریبان گیرش شده بود پاسخ ارتجاعی و ضدبشری خودراداد.غافل ازاینکه هیچ گاه هیچ کشتاروسرکوبی هرچند وسیع وپردامنه وهولناک وگسترده وبی سابقه درطول تاریخ،نتوانسته است که رژیم های سرکوبگررا برای همیشه نجات دهد.

تمام تاریخ مبارزات بشرستمدیده اَکنده ازاینگونه مبارزات ومقاومت های پرشورکمونیستها،انقلابیون،کارگران وزحمتکشان درمقابل سرکوبگران وستم کنندگان واستثمارگران میباشد.

اکنون شاهدزندۀ وعینی،اعتراضات وتظاهرات گستردۀ مردم معترض به اعمال سرکوبگرانه وارتجاعی رژیم درسه دهۀ اخیر میباشدو بحران سیاسی واجتماعی- اقتصادی عمیقی که گریبان اَنراگرفته واعتراض توده های مردم درمقابل این رژیم دیکتاتوری وسرمایه داری روز به روز عمیق ترمیشودورژیم راباتمامی جناهایش ازاین بحران خلاصی نیست.

این سرنوشت محتوم همۀ رژیمهای سرکوبگروضدکارگروزحمتکش ودیکتاتوری است.

تاریخ این اصل مهم راهمیشه ثابت کرده است وبرای اَنان(رژیم)گریزی نیست.به جزسقوط وسرنگونی به دست توده های سرکوب شده درسه دهه حاکمیت جمهوری اسلامی درتمامی دوران سرکوب دهۀ 60وبویژه درسال67عناصرجنایتکاری چون موسوی(نخست وزیردر ان دوره)هاشمی رفسنجانی(ازرهبران بلندپایۀ رژیم)کروبی،بهزاد نبوی،گنجی،محسن سازگارا،مخملباف وصدهاتن دیگرازبه اصطلاح اصلاح طلبان کنونی که ریاکارانه اکنون برای حفظ سیستم ددمنش وسرکوبگربه فریب مردم مشغول هستند،دراین سه دهه سیاه ِعمرننگین جمهوری اسلامی هرکدام ازاینان به انحاء مختلف درسرکوب کارگرن،زحمتکشان،کمونیستها،مبارزان،زنان،ملیتهای تحت ستم،اَزادیخواهان، مخالفین،اقلیتهای دینی ودرحفظ رژیم شکنجه وسرکوب نقشهای بسیارمهمی داشته اندودستانشان تاارنج به خون تمامی اَنهااغشته میباشد.

سهم میرحسین موسوی،اکبر هاشمی رفسنجانی،کروبی،بهزاد نبوی،گنجی ودیگراصلاح طلبان مزدورومردم فریب درسه دهه عمررژیم اسلام ودرکشتار توده های مردم،کمونیستها ومبارزین سهم ونقشی کلیدی وتعین کننده بوده است.خصوصا"نقش بسیاری ازاین جلادان (رفسنجانی،موسوی،خاتمی)درکشتارهای دهۀ60به ویژه سال67راکارگران وزحمتکشان هرگز فراموش نخواهندکرد.

دراین کشتارهای هولناک دست هردوجناح رژیم سرمایه-اسلامی به یک اندازه به خون کمونیستها-انقلابیون وتوده های مردم اغشته است.

اینان همگی عاملین کشتارهای دهۀ60میباشند.عاملین به داراَویخته شدن هزاران کمونیست ،انقلابی ،اَزادیخواه پاک،دلاوروصادق که به دست مجریان،این فرمان دهندگان قتل عام مبارزینی که توسط این رژیم درگورهای دسته جمعی به خاک سپرده شدند.(گل زارخاوران) وهیچ نشانی ازمزارفردی این مبارزین به خون خفته نیست.اکنون سالهای بیشماری است که مادران،پدران،همسران وفرزندان این انقلابیون وکمونیستهای بیباک وازخودگذشته به سرمزارهای دسته جمعی عزیزان خودمیروندوهربارباهزاران مشکل وفشارازطرف ماموران مسلح وددمنش رژیم روبرومیشوندوبایدسختی های بیشماری رابرای دیدن قبرهای دستجمعی فرزندان،پدران ،مادران،همسران عزیزخودمتحمل شوند.

عاملین وبانیان این کشتاروقتل عام بی سابقه درتاریخ بشری بایددردادگاههای مردمی وانقلابی به محاکمه کشیده شده وپاسخ این جنایتهای هولناک خودرابه کارگران و زحمتکشان بدهند.

مردم هرگزفراموش نخواهندکردوهرگزسرکوب گران رانمی بخشندواَنان رابه سزای اعمال ضدبشری شان خواهندرساند.اَن روزدیرنیست.

زنده بادخاطرۀ همۀ زندانیان سیاسی اعدام شده،بویژه اعدامیان دهۀ 60 ننگ بررژیم جمهوری اسلامی باهمۀ جناح های اَن

زنده بادسوسیالیسم-کمونیسم

بنفشه کمالی 18 مرداد 88 مصادف با 10اوت 2009 تابستان ٦٧

سال جنون

سال شقاوت وجنایت

سال قتل عام عمومی

سال ۶۷رامیگویم

سال به خون نشاندن

دلاوران بی باک

دلاوران پاک رامیگویم

تابستان ۶۷رامیگویم

که خط سر خ اَن

ادامه سالهای۵۸

۵۹

و ۶0بود

سرکوب دلیران ترکمن

مبارزان بی باک کردستان

کردستان قهرمان را میگویم

تمامی سالهای مقاومتِ یاران رامیگویم

سرکوب کارگر

به دست سرمایه دار

جنون سرمایه

درانهدام کار

سالهای پیوند سرمایه بامذهب

گلوله های حافظ سرمایه

باکتاب مقدس

دست دردست

میگشت و

میکشت و

ومیکشد

هنوزیاران را

دلاوران را

کارگران را

نهالهای تازه شکوفه داده را

وزوحشت ِتنومندشدن هایشان

اما

ماراازاینهمه شقاوت چه باک

دوباره قدخواهیم کشید

زعمق این زمین داغ

دوباره باهم قدخواهیم کشید

بنفشه کمالی-تابستان67